
Voor wie is poëzie (3)
METAMORFOSE Wanneer ’t verzengend vuur der eenzaamheid de mensen om mij heen verstarren doet en brandend etsend door mijn lichaam snijdt gebeurt er wat ik al zo lang vermoed. Dan kom ik moegestreden tot mezelf en vind in diepst verborgen plekken mijn falen als een eindeloos gewelf waar niemand mij ooit uit kan trekken. Ik kijk omhoog en voel hoe milde regen aan mijn verhit gelaat verkoeling biedt de sporen wegwist van een laf verleden. Heel lang blijf ik zo staan zonder bewegen totdat het zonlicht naar benden schiet en mij de moed geeft door te gaan in ’t heden. … Lees verder Voor wie is poëzie (3)