Op 5 november schreef ik  dat ik er even niet zou zijn omdat ik naar New York ging.
Week vakantie, verjaardagscadeau.
Omgevlogen die dagen.
Wel erg genoten van “the city that never sleeps”.

En nu is het dan maandag 13 november en zit ik weer thuis achter mijn pc.
Met een duffe kop, dat wel.

.Mijn biologische klok is namelijk van slag.
Mijn bioritme is in de war, zoals dat tegenwoordig heet.
Dat komt doordat ik verschillende tijdzones heb doorkruist.
En dat dus twee keer in zeven dagen.
Ik heb last van een jetlag.

Eigen schuld, dikke bult natuurlijk.
Ik had ook thuis kunnen blijven, had ik in ieder geval geen verstoord bioritme gehad.
Maar dan had ik ook New York niet kunnen ervaren.

En hoe erg is nu zo’n verstoorde biologische klok helemaal?
Als je wat op het internet rondkijkt schrik je je een ongeluk.
Echt te veel ellende om hier op te sommen.
Het gaat van vermoeidheid, via slapeloosheid, langs een milde depressie met of zonder maagklachten om uiteindelijk uit te komen bij misselijkheid en concentratieproblemen.
Als je dat leest ga je toch nooit meer verder van huis dan Heenweg of Nooitgedacht.

Gelukkig voel ik me op dit moment alleen nog maar brak, maar wat niet is kan komen.
Je hoort het nog wel.