Charles Groenhuijsen, wie kent hem niet als verslaggever en presentator bij verschillende nieuwsprogramma’s bij de NOS.
Buiten deze functies is hij al zijn hele werkzame leven actief als journalist in binnen- en buitenland..
Tegenwoordig werkt hij als zzp’er en laat zich inhuren als interviewer of als spreker, dagvoorzitter of discussieleider bij evenementen.

Nou die Charles Groenhuizen heeft een nieuw boek geschreven met als titel: “Optimisten hebben de halve hele wereld”.
In dit boek noemt hij 96 zogenaamde “tipping points”. Dit zijn zaken die goed gaan in de wereld.
En die zijn volgens Groenhuijsen grotendeels te danken aan optimisme.
Een optimistische levenshouding is van cruciaal belang voor het heden en zeker voor de toekomst.

Stel aan mensen in je omgeving de vraag wie ze bewonderen en vaak zullen ze optimisten opnoemen en niet de negatievelingen.
Ook voor wat betreft gewaardeerde wereldleiders komen mensen uit op namen zoals Nelson Mandela, J.F. Kennedy, Zuster Theresa, maar ook Angela Merkel. Mensen die stuk voor stuk met optimisme problemen en tegenslagen overwonnen.

Charles Groenhuijsen concludeert: “Als ik ergens pessimistisch van word, dan is ’t van de kwaliteit van pessimistische voorspellingen. De vooruitgang is ongekend, onvoorstelbaar en onomkeerbaar.”

Ik kan het voor een groot deel eens zijn met Groenhuijsen.
Optimisme kan inderdaad een grote drijfveer zijn voor het overwinnen van tegenslagen.
Ook ik hoor veel gemopper en negativiteit om me heen over zaken als bijvoorbeeld politiek, financiën, gezondheidszorg, immigratie en het milieu.

Politici worden weggezet als zakkenvullers, migranten pikken onze banen en woningen in en als je het moet geloven ligt iedere oudere die in een verpleeghuis woont de hele dag in bed met een natte luier.
Soms komen die zaken voor, natuurlijk. Waar gehakt wordt vallen nu eenmaal spaanders.
Maar we wonen in een land waar zoveel goed gaat op allerlei gebied.
Ruim 80% van de Nederlanders noemt zichzelf gelukkig (wat geluk hier dan ook moge inhouden).
Ik behoor tot een generatie die is opgegroeid zonder oorlog en hongersnood.
En toch voelen veel mensen zich niet tevreden en komen vaak niet verder, als antwoord op de vraag hoe het gaat, met een antwoord in de trant van: “Mwah, ik mag niet mopperen”.

Maar, zal optimisme inderdaad de oplossing voor het probleem zijn?
Straalt een optimistische houding af op je omgeving?
Het lijkt me een goed idee om het in ieder geval eens te proberen.
Let wel, optimistisch in het leven staan is natuurlijk iets anders als alles door een roze bril bekijken.
Kritisch zijn is niet hetzelfde als pessimistisch zijn.

Ik beloof in ieder geval te gaan proberen optimistischer naar het leven te kijken.
En niet als goed voornemen voor 2018, maar vanaf vandaag.
Vanaf nu.