Het voelt bijzonder om weer aan de Côte d’Azur te zijn.
De lucht die ik hier in Saint Paul de Vence inadem ruikt zo anders dan de lucht in Amsterdam.
Vol van kruidige geuren.
Vijg, eucalyptus en lavendel geuren nog sterk, zelfs, of misschien juist, in dit jaargetijde.

Ook het licht is hier anders dan in Nederland.
Het is mooi zacht nu.
Niet het niets onthullende, scherpe licht van de Zuid Franse zomers, maar meer gefilterd zodat de ondraaglijke lichtheid ervan heeft plaatsgemaakt voor een aangename zachtheid.
De schemering valt vroeg in en duurt lang in de nauwe straatjes.
Geluiden veranderen daardoor, stemmen klinken gesmoord, alsof er gefluisterd wordt.

Ook op de begraafplaats aan de Zuid-Oostkant van het dorp.
De graven liggen er verstild bij in het laatste daglicht.

De grote schilder Marc Chagall ligt hier begraven.
In één graf met zijn vrouw Valentina (Vava) Brodsky en haar broer Michel.
Hij leefde en werkte 20 jaar in Saint Paul de Vence.

Op de grafsteen liggen, naar goed Joods gebruik, kiezelstenen.
Het is een mooie vreedzame plek.
Ik wil natuurlijk nog lang niet dood.
Maar als het zover zou zijn, teken ik voor zo’n plek.