Laatst las ik op de site van een “blogster in crime” over het bestaan van Elfjes. Nee, niet de kleine frêle wezentjes uit sprookjes en dromen, maar als dichtvorm. 

Het vers moet in totaal elf woorden bevatten en vijf regels. Regel 1 bestaat uit een woord, regel 2 twee woorden, enzovoort, Regel 5 tenslotte bevat dan weer een woord en is meestal een samenvatting. Je kunt dan ook verdergaan en het laatste woord gebruiken als eerste woord voor het volgende vers en op die manier een reeks maken.

Ik beloofde dat ik het ook eens zou proberen.

Licht
vervaagt langzaam
dagen worden korter
het jaar alweer voorbij
levenshaast

Levenshaast
tijd vliedt
veel jaren achter
nog weinig voor me
melancholie

Melancholie
vervlogen jeugd
jaren van geluk
als water dat stroomt
ongrijpbaar

Het geheel doet me een beetje aan de Haiku denken.
Dat “puzzeldichten” en op die manier met taal bezig zijn bevalt me. Bovendien, de herfst is voor mij het ideale jaargetijde om te reflecteren.

De klassieke haiku kiest in de regel voor vijf onderwerpen, namelijk de seizoenen (nieuwjaar is in Japan ook een seizoen). De vorm van de haiku is: 1e regel 5 lettergrepen, 2e regel 7 lettergrepen, 3e regel weer 5 lettergrepen.

Een variant op de haiku is de senryu. De senryu heeft de onvolmaakte menselijkheid als onderwerp, in tegenstelling tot de objectief volmaakte natuur als onderwerp van een haiku. De vorm is gelijk aan die van de haiku (3 regels met 5-7-5 lettergrepen).

Hieronder een paar pogingen van mijn hand.

Zwart-wit koeienlijf
boven het wazige land
deinend op de mist

Aan de waslijnen
glanzende regendruppels
als parelsnoeren

Het licht in ogen
uit een andere wereld
wil ik aanraken