Een aantal jaren geleden heb ik een kunstkerstboom aangeschaft.
De overwegingen waren hoofdzakelijk gestoeld op mijn idee dat het beter zou zijn voor het millieu.
Het kan toch niet goed zijn, zo redeneerde ik, dat een boom jaren lang moet groeien en vervolgens wordt gekapt om een paar weken versierd met lichtjes en ballen in mijn huis te staan om daarna te worden afgedankt.
Toen ik met de kunstboom onder mijn arm naar huis liep, voelde ik me een soort milieu activist in mini formaat.

Ergens in Zweden schijnt een fijnspar te staan die 9500 jaar oud is.
Dit is overigens wel exceptioneel, want gemiddeld wordt een fijnspar “maar” 600 jaar.
Ik gun iedere boom een lang en gelukkig leven, van daar mijn kunstboompje.

Maar vanmorgen in de trein las ik in de Metro een artikel waarin stond dat het niets uitmaakt of je nu een echte boom neemt of een nepper. Milieutechnisch gezien dan. Er kleven zoweel voor- en nadelen aan beide bomen en uiteindelijk kun je die gewoon tegenelkaar wegstrepen.
Nou daar stond ik dan op de barricaden zonder milieu ideaal.

En nu moet ik natuurlijk beslissen wat ik dit jaar ga doen qua boom.
Nou, ik weet het wel.
Ik haal het weekeinde mijn kunstkerstboom uit de doos, zet die in de kamer en ga hem versieren, net als vorig jaar.
En wat ik dan volgend jaar doe, dat zie ik dan wel weer. Daar ga ik nog eens rustig over nadenken.