MAAR EEN GEDICHT Vandaag een gedicht slechts één gedicht letters met wit vormen woorden, woorden vormen zinnen, zinnen maken het gedicht rijm is er altijd al zie je het niet terstond staat het zeker tussen de woorden. Ach zoek maar niet neem tot je zoals het is zoals het er staat in maar een gedicht. Lees verder Voor wie is poëzie? (13)
Leo van der Zalm was een Amsterdams dichter, ik schreef al eerder over hem. Hij leefde van 12 april 1942 tot 01 juni 2002. Zijn oeuvre is beperkt gebleven. Hij woog de woorden en heroverwoog ze totdat hij ze goed genoeg vond. Dan gaf hij ze weg aan zijn lezers. Ik ben een van die lezers. En herlees hem keer op keer. LEVENSEINDE VAN EEN SPIN Net voor het doodgaan ging hij verzitten, zette zich schrap om zo waardig te sterven in een houding van dreigende waakzaamheid het heeft nu een dag geregend en er is niets over van … Lees verder Niet onopgemerkt gebleven
Gisteren was ik bij het International Film Festival Rotterdam 2018 (IFFR). Ik zag daar twee films over een periode in het leven van twee vrouwen. Twee films die volkomen verschillen van elkaar, maar die beiden de overlevingskracht van vrouwen laat zien. De twee vrouwen uit de films leefden in verschillende tijdperken en totaal verschillende werelden. Ook waren ze van verschillende leeftijden, de ene was ten tijde van de film 49- de andere 6 jaar. De film over de oudste van de twee betreft Nico Päffgen, de zangeres van de vroegere Velvet Underground. Een boeiende persoonlijkheid die haar leven leefde zoals zij … Lees verder Anna’s War
Hieronder de Proloog uit mijn roman in wording. Ik probeer het project dit jaar af te ronden en wil het dan uitgeven in eigen beheer. Plezier … Lees verder Stof onder de voeten
Soms heb ik zo’n dag. Ik word wakker en voel direct dat er behalve mijn dekbed ook nog een loodzware deken op me ligt waardoor ik in een zwart gat dreig te verdwijnen. De rest van de dag ben ik verdrietig, tobberig en terneergeslagen. Ik weet niet waar het verdriet vandaan komt, wel waardoor het somberen wordt veroorzaakt. Het komt niet van buitenaf, maar zit in me. Het sluimert en loert om op het juiste moment toe te slaan. Ik had al een paar dagen last van heesheid. Mijn stem klonk alsof er een grote traan in mijn keel zat die niet weg wilde, niet … Lees verder Zwart gat
In 1951 zijn wij, dat waren mijn ouders, mijn oudere zus en ik, verhuisd van de Burgemeester Hovylaan naar de bovenste, derde verdieping, van een nieuw, … Lees verder Woonhuis #2
STERRENSTOF Mijn hand in die van jou onze ogen wijd open stappen we de donkerte van een kijkdoos binnen onder ons van watten gemaakt en bekleed met schelpen gloeit het strand nog na boven ons geprikt in zwart miljarden sterren als je huivert vraag ik me af komt het door de koele wind of is het mijn hand die moeiteloos zijn weg vindt naar de warmte tussen je benen het orgasme van meteoriet valt feilloos samen met dat van jou Lees verder Voor wie is poëzie? (12)
Ik was een moederskindje, zoals dat werd genoemd in de jaren dat ik jong was. Ik vond het heerlijk om bij mijn moeder in de … Lees verder Moederskindje
Ik krijg tegenwoordig geregeld aan mij geadresseerde post in de brievenbus waar, alleen al op de enveloppe, wordt gesuggereerd dat ik so wie so een prijs heb gewonnen. Het betreft dan meestal post van De Vrienden Loterij, De Bank Giro Loterij, De Lotto of De Postcodeloterij. Wanneer ik dan de enveloppe open maak blijkt altijd dat ik eerst iets moet kopen alvorens voor de beloofde prijs in aanmerking te komen. En, zo wordt opnieuw gesuggereerd, er is nog veel meer te winnen. Dat de frequentie van dit soort reclame toeneemt zal ongetwijfeld te maken hebben met de gunstige economische situatie … Lees verder Rupsje Nooitgenoeg
Wat je ooit was rijst op vanuit het rimpelloze water de tenen met de roodgelakte nagels spiegelend tot nog eens tien de vulkaan die haar wolkenkrabber spuwt waar achter de ramen ze zich verschuilen de laffe stuurlui aan de wal en gluren en turen en zien hoe het dobberend vlot onthult waartoe jouw liefde had moeten leiden nadat de navelstreng was doorgesneden is de eenzaamheid gebleven het hart klopt aan je voeten reusachtig om alle pijn te kunnen bergen op de grens van twee werelden sta je in de roze meisjesjurk Lees verder Voor wie is poëzie? (11)
Mijn woonhuizen en -plaatsen door de jaren heen. Lees verder Woonhuis #1
Exact om half acht begon het, verscheurde het de rust van de vroege ochtend. Het geluid van een stampende heimachine. Het is een ritmisch stampend, enigszins galmend geluid dat alle andere geluiden verdringt . Mijn eerste neiging was om geïrriteerd te reageren en harde muziek aan te zetten. Maar toen ik de moeite nam er goed naar luisteren, veranderde het geluid. Dat ritmisch gestamp werd een metafoor voor de groei van de stad. Plotseling was het alsof ik de hartslag van Amsterdam hoorde. Een krachtige, trillende hartslag. En het was ineens een beetje minder erg. Maar toen, tijdens de relatieve … Lees verder Blackbird
HARME BLOGT - marginale blogs van een 75 jarige 