Pas zat ik in de trein op weg van Amsterdam naar Den Haag toen ik ongewild een gesprek tussen twee jonge mannen moest aanhoren. Ongewild zeg ik omdat ze nogal luid spraken en ik mijn oortjes was vergeten dus geen muziek kon aanzetten, iets dat ik in zo’n geval meestal doe. Ik kon de mannen niet zien, want we zaten met onze ruggen naar elkaar toe en bovendien bevond er zich een rugleuning tussen ons. Omdat ik me niet op mijn boek kon concentreren, besloot ik te luisteren naar wat ze tegen elkaar zeiden. Het gesprek ging over de zin … Lees verder Zingeving