Code rood in de onstuimige stad waar mensen wankelen en hun hoed en hart vasthouden de lucht grauw is en leeg door de ontbrekende vleugels van vogels en vliegmachines bomen moe zijn en rust wensen maar de wind dat niet toestaat waar ook in mijn hoofd storm raast als bij een glas tot barstens toe gevuld waar water overheen klotst de rivier vult tot over het randje zodat het veer niet kan stoppen en de kade opschuift van de onstuimige stad bij code rood.
lees dit op gedichtendag, mooi, gelukkig geen code rood vandaag!
LikeLiked by 1 persoon
Dank je wel. Nee zeker geen code rood vandaag.
LikeLiked by 1 persoon
Heel beeldend geschreven 😊
LikeLiked by 1 persoon
Een verhalend sfeerbeeld. Prachtig geschreven!
LikeLiked by 1 persoon
Dank je wel!
LikeLike
De onstuimigheid bruist in de zorgvuldig gekozen woorden. Prachtig.
LikeLike
Dank je wel, weer mooi gezegd!
LikeLiked by 1 persoon
Oh, hoe kan ik genieten van je gedichten! Je woorden vatten een heel beeld! Je bent hier echt goed in!
LikeLiked by 1 persoon
Wat leuk om te horen! Dank je.
LikeLiked by 1 persoon
Mooi
LikeLiked by 1 persoon
🙂
LikeLiked by 1 persoon