Code rood
in de onstuimige stad
waar mensen wankelen en
hun hoed en hart vasthouden
de lucht grauw is en leeg
door de ontbrekende vleugels
van vogels en vliegmachines
bomen moe zijn en rust wensen
maar de wind dat niet toestaat
waar ook in mijn hoofd storm raast
als bij een glas tot barstens toe gevuld
waar water overheen klotst
de rivier vult tot over het randje
zodat het veer niet kan stoppen
en de kade opschuift
van de onstuimige stad
bij code rood.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
Gerelateerd
HARME BLOGT 
lees dit op gedichtendag, mooi, gelukkig geen code rood vandaag!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel. Nee zeker geen code rood vandaag.
LikeGeliked door 1 persoon
Heel beeldend geschreven 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Een verhalend sfeerbeeld. Prachtig geschreven!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel!
LikeLike
De onstuimigheid bruist in de zorgvuldig gekozen woorden. Prachtig.
LikeLike
Dank je wel, weer mooi gezegd!
LikeGeliked door 1 persoon
Oh, hoe kan ik genieten van je gedichten! Je woorden vatten een heel beeld! Je bent hier echt goed in!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk om te horen! Dank je.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
LikeGeliked door 1 persoon