Leo van der Zalm was een Amsterdams dichter, ik schreef al eerder over hem.
Hij leefde van 12 april 1942 tot 01 juni 2002.
Zijn oeuvre is beperkt gebleven.
Hij woog de woorden en heroverwoog ze totdat hij ze goed genoeg vond.
Dan gaf hij ze weg aan zijn lezers.
Ik ben een van die lezers.
En herlees hem keer op keer.
LEVENSEINDE VAN EEN SPIN Net voor het doodgaan ging hij verzitten, zette zich schrap om zo waardig te sterven in een houding van dreigende waakzaamheid het heeft nu een dag geregend en er is niets over van al die waardigheid lijf gekanteld, poten slordig gespreid, een poot zelfs al los verderop gespoeld hoe vergeefs ook de houding het is niet onopgemerkt gebleven. © Leo van der Zalm
HARME BLOGT - marginale blogs van een 75 jarige 
Ik kende hem niet. En ook hij, de dichter, is niet onopgemerkt gebleven.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi gezegd Anna.
LikeGeliked door 1 persoon
Het mag dan een beperkt oeuvre zijn, indrukwekkend is het wel. Prachtig gedicht. Aandacht voor het kleine…
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat precies, het kleine.
LikeLike
Een bijzonder mooi gedicht.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hè, vind ik ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Goede tip!
LikeGeliked door 1 persoon