Het slikken van medicijnen is vaak een beladen item.
Toen ik nog werkzaam was in de psychiatrie werd het weigeren van medicatie door patiënten soms als protest- of pressiemiddel aangewend. Op die manier hoopten ze bijvoorbeeld iets voor elkaar te krijgen wat tot dan toe, via de gangbare kanalen van overleg, niet was gelukt. Vaker kwam het voor dat men van mening was geen medicatie (meer) nodig te hebben, Het ging immers goed met hen. Meestal was zo’n actie maar van korte duur en werd de medicatie na een goed gesprek, met enige vertraging alsnog ingenomen. Het gebeurde ook wel dat patiënten in hun weigering bleven volharden, met alle nare gevolgen van dien.
In die tijd begreep ik niet zo goed waarom men dacht geen medicatie meer nodig te hebben omdat het goed met hen ging, in plaats van te denken dat het goed ging dankzij de medicijnen. Ik begreep natuurlijk wel de weerzin tegen iedere dag medicatie innemen, maar om er dan maar mee te willen stoppen, dat ging me toch te ver.
Vanmorgen, toen ik mijn eigen medicatie innam, moest ik hier weer eens aan terugdenken. Ik gebruik verschillende medicijnen tegen verschillende kwalen. Of moet ik zeggen kwaaltjes, want voor zover ik weet is geen van die aandoeningen direct levensbedreigend.
Het gekke is dat ik er soms ook over nadenk of ik niet zou kunnen stoppen met die inname. Niet als pressiemiddel om iets voor elkaar te krijgen, maar ik denk wel eens: het gaat toch goed met me, zou ik die medicatie eigenlijk nog wel nodig hebben? Het is dezelfde valkuil als die ik in mijn werk tegenkwam en ik trap er zelf dus ook in. Ik voel me goed, dus heb ik geen medicatie (meer) nodig. En niet: Ik voel me goed doordat ik medicijnen gebruik. En ik voel me meestal goed. Toch raar eigenlijk.
Waar komt die weerzin tegen medicijnen vandaan? Is het de angst voor bijwerkingen, zeker op langere termijn? Het repeterende ervan; elke ochtend en avond? Is het gebrek aan vertrouwen in het medicijn? Of de afkeer van medicijnen in het algemeen en die ik slik in het bijzonder? Zou je medicijnen niet eerder een zegen voor de mensheid moeten noemen.
In het algemeen ben ik behoorlijk medicatie-trouw te noemen. Ik vergeet heel soms wel eens een oogdruppel, of een pilletje, maar dat is meer uitzondering dan regel. Toch speelt de gedachte te stoppen zo af en toe door mijn hoofd. Het is een terugkerend irritant stemmetje dat heel zachtjes zegt: ‘Je kunt best zonder hoor, stop er toch mee.’
Ik geef geen gehoor aan het idee om er “zomaar” mee op te houden. Maar toch heb er voor gekozen om met een bepaald medicijn te stoppen. Via de weg van het overleg, dat dan weer wel. De belangrijkste reden hiervoor is dat ik wil onderzoeken of een mogelijke bijwerking van het medicijn minder wordt of wellicht verdwijnt. Vanaf volgende week ga ik voor drie maanden stoppen met een medicijn dat ik al zo’n tien jaar gebruik. De cardioloog gaat het monitoren en na drie maanden gaan we evalueren aan de hand van een echocardiografie en mijn welbevinden natuurlijk.
Of het slim is om het te proberen zal de tijd uitwijzen. Ik vind het best spannend en ben natuurlijk heel erg benieuwd hoe deze actie uiteindelijk zal aflopen.
HARME BLOGT - marginale blogs van een 76 jarige 
Ik zou hier een heel blog over kunnen schrijven.. op voormalige blogs ook vaak genoeg gedaan. Ik slik 2 soorten antipsychotica, een kalmeringsmiddel (eindigend op -pam – dus eigenlijk een spierverslapper), en concerta (ritalin maar met een twist). Wat mij dwars zit is dat ik er niet ‘mag’ zijn zonder mijn medicatie. Dat ik dan een ander mens ben… of juist mezelf? Dat maakt me nieuwsgierig. Gelukkig heeft een enkeltje naar de gesloten afdeling een tijdje geleden me genoeg reden gegeven om gewoon netjes mn pilletjes te blijven slikken.
Wel ben ik al 3 jaar van de antidepressiva en de slaappillen af.. maar meer omdat die toch niets uithaalden.. 😉 ’t blijft een gedoe hoor.. ik weet niet waar de pillen ophouden en waar ik begin. Zeker met al de medicatie voor de lichamelijke klachten er nog bij.
LikeGeliked door 1 persoon
Met midicatie blijft het altijd een beetje natte vingerwerk, zeker met prychofarmaca. Maar als ik je zo volg op je blog, doe jij het er best goed op. Kan altijd beter natuurlijk en hoe goed ken ik je eigenlijk om dit op te schrijven. Maar toch. En die vraag van je waar de echte Anne is, die snap ik helemaal. Maar als de echte Anne iemand is die zichzelf voor de voeten loopt, dan is de Anne met pilletjes het enige en beste alternatief. En je bent kritisch en slim genoeg om zelf ook heel bewust over je medicatie na te blijven denken.
LikeGeliked door 1 persoon
Elke pil minder is toch ook minder belasting voor lever en nieren. En als je al 5 of meer soorten op een dag gebruikt, maak je minder speeksel aan, met alle gevolgen van dien. Ik snap al die mensen wel 😉
Succes, hoop dat ie eraf kan blijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat hoop ik ook. We gaan het beleven.
LikeGeliked door 1 persoon
De mensen die je beschrijft in de psychiatrie zijn zeker herkenbaar. En bij een aantal van hen was zelfs het weigeren van medicatie ‘omdat het zo goed met me gaat’ een signaal dat het niet goed ging (bijvoorbeeld een aanloop naar een psychose).
Aan de andere kant meen ik dat er vooral bij ouderen teveel medicatie wordt gegeven. Vooral als verschillende specialisten op verschillende terreinen medicatie voorschrijven. Er mist dan een ‘overkoepelend beeld’. Ik heb een aantal ouderen erg zien opknappen doordat ze minder medicijnen kregen.
Zelf ben ik een paar maanden geleden gestopt met medicatie voor mijn longen. Tien jaar geleden werd bij mij COPD vastgesteld (nooit gerookt). Je zou zeggen: dan gaat het steeds slechter. Nee, mijn longinhoud is geleidelijk groter geworden. Dus die diagnose is verlaten. Maar voor de zekerheid moest ik toch maar de medicatie blijven gebruiken. Ik ben nu een half jaar zonder medicatie voor mijn longen en voel me minstens zo goed als voorheen….
LikeGeliked door 1 persoon
Klinkt bemoedigend Henk. Dank je.
LikeLike
Dit onderwerp houdt me ook bezig deze dagen.
Ik nam al tien jaar statines. Ben twee jaar geleden gestopt. Overgegaan op zwaar dieet en rode rijst enz.. Ik dacht dat varkentje wel te wassen onder begeleiding van een orthomoleculair arts. Helaas pindakaas. Ben 10 kilo afgevallen, eet al twee jaar geen suiker, amper KH, bijna geen vet, enz… maar de cholesterol is toch weer de hoogte in gegaan. Ik was zwaar ontgoocheld en ben al terug aan de statines op advies van de cardioloog.
Hopelijk heb jij meer succes met je experiment.
LikeGeliked door 1 persoon
Stoppen met statines heb ik ook ooit geprobeerd. mijn cholesterol was ook veel te hoog (familiair). Maar ook bij mij werkte het niet, wat ik ook deed. Slik nu ook alweer een paar jaar Simvatatine (20mg). Het medicijn waarmee ik nu wil stoppen is Perindopril (een ACE remmer). Ik slik dit vanwege ernstige ritme stoornissen. Her zou kunnen dat mijn tinnitus als bijwerking daar vandaan komt. Dus het proberen waard. Maar of het allemaal gat lukken?
Bedankt voor je openheid.
LikeLike
Het valt niet mee met de bijwerkingen van medicijnen… Ik had onlangs ook last van een hart dat op hol sloeg. Ben een maand geleden gestart met een bètablokker maar ik vind het een verschrikking. Ik ben er doodmoe van. 1 maart terug naar cardioloog. Hopelijk krijg ik een ander medicijn of kan ik ermee stoppen. Tot nu toe vindt men niks structureel fout aan mijn hart (gelukkig!). Mijn leven is wel vrij druk, met 2 jobs en de mantelzorg voor mijn moeder, dus vermoedelijk moet ik toch een beetje afremmen, alleen weet ik nog niet precies hoe, maar ik kom er wel uit. Er zijn ergere dingen.
Ik hoop van harte dat het bij jou lukt met het stoppen met Perindopril, maar doe het kalm aan.
Nu snel vertrek ik naar school.
Tot later!
LikeGeliked door 1 persoon
Een bètablokker heb ik in het begin ook geslikt, maar daar ben ik na een aantal weken mee gestopt. I.o.m. de cardioloog overigens.
Heel naar dat jij ook last hebt van ritmestoornissen. Stress schijn inderdaad een belangrijke trigger te zijn. Hopelijk kun je ook stoppen met die blokkers. En als ik het zo lees heb je idd een behoorlijk druk leven. Mntelzorger zijn is ook niet niks. Succes met alles en pas op jezelf.
LikeGeliked door 1 persoon
Bij psychiatrische medicatie die voor de rest van het leven moet worden ingenomen heb ik wel een vermoeden waarom dat geweigerd word; je word dagelijks eraan herinnerd dat je psychisch ziek bent (geweest).
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zou zomaar ook een reden kunnen zijn.
LikeLike
Er zijn mensen, die een hoop verschillende soorten medicijnen per dag slikten, en daar mee zijn gestopt, zij voelden er zich prima bij.
LikeGeliked door 1 persoon
Goed om te horen.
LikeLike