Dag in dag uit zit hij daar bewegingloos trotserend weer en wind of zoals vandaag zich lavend aan de zon in diepe meditatie gebaar van de verlichting de tranen van mededogen over het leed van de wereld eindelijk weer eens opgedroogd. Bron afbeeldingen: © Harme van Kamp
Mooi
Aum Shanthi
LikeGeliked door 1 persoon
Ik probeer ook soms Boeddha te zijn om boven bepaald klein of groot leed te staan… soms lukt dat, soms niet. Dat heb je mooi gedicht Harme!
LikeGeliked door 1 persoon
Voor ons zal het moeilijk, zo niet onmogelijk blijken de staat van verlichting te bereiken. Maar er naar streven is al het halve werk en soms zelf voldoende.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie foto. Wist je trouwens dat volgens het Tibetaanse Boeddhisme de God van het mededogen geboren is uit de traan van Boeddha?
LikeGeliked door 1 persoon
Nee wist ik niet. Mooi gegeven.
LikeLike
Toeval bestaat niet zeg ik dan…
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi verwoord Harme!
LikeGeliked door 1 persoon
Inspiratie van de Boeddha. Bedankt namens hem.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi gespot Harme, helaas zal hij nog menig traantje moeten wegpinken over het leed van de wereld.
LikeGeliked door 1 persoon
Ben er ook bang voor Edward. Maar dit moment is mooi meegenomen voor hem.
LikeLike
Mooi! 😊
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Anna.
LikeGeliked door 1 persoon