Jeugdherinneringen, Spinsels

IJsvrij


Het was het magische winterwoord vroeger bij mij op de lagere school -zo heette dat toen nog-. Het hing al een paar dagen in de lucht en de geruchten gingen rond op het schoolplein en in het klaslokaal.

De bovenmeester ging zelf alle klassen rond om het blijde nieuws te brengen. Dat hij de klassen in kwam was hoogst ongebruikelijk, want “het hoofd der school” was meestal te vinden op zijn kantoor met uitzicht op het schoolplein.

Soms viel hij in als er een leerkracht afwezig was door ziekte of ander ongemak. Dat was altijd spannend, want hij gaf niet echt les, maar vertelde een bijbelverhaal of gaf een opdracht voor het schrijven van een opstel.

Maar deze keer was onze eigen meester er gewoon en toch kwam de bovenmeester de klas binnen. Op het moment dat dit gebeurde, werd het onrustig in het klaslokaal en gonsde het magische woord rond in het lokaal.

De bovenmeester stond voor het zwarte schoolbord en keek een aantal seconden genietend de klas rond, proevend aan de spanning die er heerste. Het werd doodstil, niemand bewoog, allen zaten we keurig met onze armen over elkaar en we wachten.

IJsvrij

De bovenmeester schraapte zijn keel en sprak de verlossende zin: “Morgen hoeven jullie niet naar school te komen, want morgen hebben jullie IJSVRIJ.”

Hij sprak dan nog verder over het gevaar van wakken en windwakken en over het niet alleen het ijs opgaan, maar daar luisterde al niemand meer naar. In gedachten waren we al op het ijs met door de koude tintelende vingers en krabbelend op onze Friese doorlopers.

Zo’n dag was voor ons kinderen van een ongekende schittering. De koude en de honger trotserend bleven we op het ijs totdat de schemer inviel en we volgens de afspraak, die we met onze ouders hadden gemaakt, naar huis moesten. Moesten, want we hadden nog wel uren door kunnen gaan, krabbelend en vallend op het ijs. Moe en voldaan liepen we huiswaarts. En terwijl ik liep en met mijn vriendjes besprak hoe goed we al konden schaatsen, voelde het alsof ik mijn schaatsen nog onder had en nog altijd over het ijs schoof.

Hoe lang is het geleden dat scholieren in Nederland en België ijsvrij hebben gekregen?

Ik weet het niet, maar ik zou willen pleiten voor een dag ijsvrij. Morgen, op vrijdag 2 maart. Omdat schaatsen op natuurijs een zeldzaamheid is geworden, is het nu of nooit.

Bron afbeeldingen: Pinterest

14 gedachtes over “IJsvrij”

  2. Het nadeel van temperaturen beneden nul vond ik als kind dat het dan ook koud was. Maar ja, ik had een aantal jaren in de Tropen meegemaakt, waar het eigenlijk iedere dag boven de 30 graden was. Volgens mij kregen we wel ijsvrij. Ik heb me vooral vermaakt met sleeën vanaf de rivierdijk bij ons huis. Dat was toen nog geen olympische sport, maar er werden wel hoge snelheden ontwikkeld Iedere winter was het raak, want er viel ook best wat sneeuw. In 1963 was de Merwede helemaal dichtgevroren.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Wat een sfeervol en mooi geschreven stukje.
    Helaas kregen wij nooit ijsvrij… maar mijn echtgenoot wel. Ik denk dat het ligt aan het feit dat Nederlanders echte schaatsers zijn. In België schaatst men ook wel, maar niet zo fanatiek.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Toepasselijke blog! Ik denk dat het nu niet meer zo makkelijk gaat omdat ouders vrij moeten zijn of oppas moeten hebben. Zou wel goed zijn als kinderen lekker buiten gingen nu maar dan wel met toezicht.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Ja met een dag Ijsvrij waren we zo blij!! En als ik erover nadenk zaten de veters van de doorlopers altijd in de knoop! En ze waren ook altijd bevroren! Maar zulke fijne herinneringen 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.