Spinsels

Tranen


Gisteren deed ik boodschappen in het winkelcentrum bij mij in de buurt. Het is een winkelcentrum van niks, er zijn maar een stuk of tien winkels van bescheiden formaat, maar er lopen wel altijd genoeg kooplustigen rond. Ik ga er altijd naar toe voor de supermarkt van Appie.

Bij de ingang van het winkelcentrum staat geregeld een jonge vrouw die daar de Z! krant probeert te verkopen. De Z! krant heeft als ondertitel “De Amsterdamse straatkrant” en wordt verkocht door dak- of thuislozen. Waar dat Z! voor staat zou ik op dit moment niet weten.

Ik koop die krant soms, maar soms ook niet. Vaak heb ik ook geen cash geld bij me en pinnen of een Tikkie kan helaas nog niet bij haar. Ik betrap me er af en toe op dat ik het hinderlijk vind om haar voorbij te lopen zonder een krant te kopen. Dat ligt overigens geheel aan mij, want zij groet voorbijgangers altijd vriendelijk, of je nu een krant koopt of niet.

Ik fietste vroeg door de snijdende wind om de boodschappen te halen. Op de heenweg verheugde ik al op het moment dat ik met de boodschappen zou thuiskomen, ze zou opbergen, koffie zou maken en de hele dag niet meer naar buiten zou hoeven. Lang leve de winter!

Toen ik bij het winkelcentrum aankwam, was het er nog relatief stil. Ik deen snel mijn boodschappen en toen ik mij met een volle tas naar de uitgang begaf stond zij daar weer.  Ze was dik aangekleed, had een geruite sjaal rond haar hals, droeg een lange zwarte jas en grote, volgens mij te grote, leren laarzen. Nog op veilige afstand van haar stond ik stil en voelde in mijn broekzak. Ik keek of er genoeg klein geld in mijn hand lag om de krant bij haar te kopen. Nee dus. Weer ervoer ik dat ongemakkelijke gevoel.

Net toen ik me er op voorbereidde quasi nonchalant langs haar te lopen, kreeg ik een ingeving. Ik liep terug naar de supermarkt, waar bij de ingang een pinautomaat van ING staat. Snel pinde ik 10 euro en liep met een veel beter gevoel weer naar de uitgang van het winkelcentrum.

Toen ik bij de vrouw kwam groette zij mij beleefd, zoals ze altijd doet. Van de stapel kranten die ze onder haar arm geklemd hield pakte ze een exemplaar en stak dit voor mij omhoog. Ze keek me vragend aan, met opgetrokken wenkbrauwen.

‘Ik heb helaas geen kleingeld bij me,’ zei ik tegen haar, ‘maar ik wil toch wel een krant bij je kopen.’ Even dacht ze na, toen wilde ze mij de krant geven en zei in gebrekkig Nederlands dat ik dan wel een volgende keer kon betalen. Ik schudde mijn hoofd en zei dat ik een beter idee had en haalde het 10 euro biljet uit mijn zak. ‘Ik geef jou nu deze 10 euro  en dan neem ik zo af en toe een krant bij je mee totdat  ik het geld heb opgebruikt. Wat vind je daarvan?’

Ze keek me een tijdje aan met vochtige, zwarte ogen. Haar adem wolkte zichtbaar uit haar mond. Ik vroeg me een moment af of ze me wel had begrepen. Toen knikte ze, pakte het geld aan en gaf me de krant. Heel even raakte ze mijn hand aan en glimlachte naar me.

Toen ik weer op de fiets zat op weg naar huis en tegen de felle oostenwind in trapte, biggelde er tranen over mijn wangen. Maar dat moet van de kou zijn geweest.

Bron afbeelding: © Harme van Kamp - Amsterdam

26 gedachtes over “Tranen”

  5. Hou je zelf
    het aantal afgenomen kranten bij?
    Zal zij je herkennen ?
    Blijf t moeilijk vinden…
    Geld is niet goed voor de verkopers
    meteen verslaving
    Een kop koffie aanbieden
    wellicht beter
    Bij ons zijn t veel oost europeanen
    Namens een kerk
    worden de kranten verkocht
    Kun je deze mensen niet
    aan zinvol werk en onderdak helpen?
    I p v deze oplossing
    Of spelen op een trekzak rondom Kerst…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. Nu hoop ik wel dat ze je goed begrepen heeft, en niet dacht dat je een krant voor tien euro wou kopen!
    Alleszins een heel mooi idee van je, en hartverwarmend hoe je een oplossing gezocht hebt om haar niet zomaar voorbij te moeten lopen 🙂 Zo lief van jou!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Gelukkig zijn er nog mensen als jij. Mensen die compassie hebben en barmhartig zijn.
    Helaas zijn er te weinig van deze soort. Mocht iedereen een beetje meer menselijk reageren, de wereld zou er enorm op vooruit gaan.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Als je echt compassie voelt, dan staat dat toch buiten alle andere gevoelens van eigenbelang? Je doet het omdat je hart het je zo ingeeft. Dat je daar dan erkenning voor krijgt, dat zal zeker je ego strelen. Maar daar is dan ook niks verkeerd mee.
        Het is anders als je iemand helpt omdat je hoopt op een soort beloning, niet omdat je compassie voelt.
        Zo voel ik het aan.

        Geliked door 1 persoon

        Beantwoorden

  10. Mooi Harme. Bij mij prikt ook een traantje omdat jouw beschrijving mij laat meevoelen met wat jij voelt. En zelfs met wat zij voelt. Herkenning ook bij wat je ervaart. Ik ga zometeen even de kou in, zodat die traan ongehinderd en onopvallend kan rollen…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Bij mijn bezoek aan de supermarkt hoor ik Slavisch praten. Tenminste dat meen ik te horen. Naast het pinapparaat staat de copieermachine. De gebruikelijke smeekbedes worden gecopieerd.

    In de metro zie ik later dezelfde groep bedelend met hun copietjes rondlopen.

    Voor de straatkrantverkopers heb ik respect.

    De bedelaars in de metro blijf ik argwanend bekijken.

    Vriendelijke groet,

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.