Spinsels

Duif


Het leek wel weer herfst vanmorgen toen ik tegen de wind in trapte op weg naar mijn dungeon. Een fijne motregen werd in mijn gezicht geblazen en in no time was mijn bril bedekt met een dun laagje regenwater waardoor mijn zicht tot een minimum werd beperkt.

Het liefst was ik omgedraaid en met de wind in mijn rug terug gefietst naar huis. Maar ja, je moet wat doen om een klein beetje in shape te blijven, zeker wanneer je de leeftijd hebt bereikt dat de fysieke aftakeling consequenter lijkt te gaan dan de wisseling van eb en vloed. dus trapte ik gestaag door, voorovergebogen over mijn stuur als een echte wielrenner.

Plotseling verscheen er midden op het fietspad een grijze duif in mijn wazig blikveld, die geconcentreerd iets van de straat aan het oppikken was. Ik week naar links uit om de duif te ontwijken, maar op dat zelfde moment trippelde het beestje parmantig dezelfde kant op. Het was alsof ze zich bewust voor mijn fiets wilde werpen. Ik poogde nog om scherp naar rechts te gaan, maar het was al te laat, ik raakte de duif  met mijn voorwiel.

Het kostte mij moeite om overeind te blijven en ik kon nog net zien hoe de duif geschrokken fladderend de autoweg op schoot.

Juist op dat moment passeerde er een wit bestelbusje en opnieuw werd de duif geraakt. Ditmaal harder en frontaal. Toen het busje voorbij was gereden lag de duif op het asfalt. Een paar veertjes bewogen door de harde wind, maar de duif zelf lag er stil bij.

Ik zette mijn fiets tegen de brugleuning en liep naar de duif. Een auto reed luid claxonnerend voorbij. Ik tilde de duif van de straat en liep terug naar mijn fiets. Er zat een klein beetje bloed aan het snaveltje en een pootje stond in een vreemde hoek.

Daar stond ik dan, in de motregen met een schijnbaar dode duif in mijn handen. En geloof het of niet, maar ik moest plotseling denken aan een beeld van vroeger.  Ik zag Toon Hermans voor me, in de rol van een debutant, die op het podium stond met een duif in zijn handen en tegen de producer, waarvoor hij auditie deed zei: “Doif is dood.”

 


Bron afbeelding: Pinterest
Bron video: YouTube

24 gedachtes over “Duif”

  2. Ooit reed ik op het fietspad net op de rug van een duif. Het dier kon nog van onder het wiel wegvliegen, de aanraking maakte wel dat ik mijnnecenwicht terug moest zoeken. Ik heb meer zitten nadenken over hoe dat exact moment ooit kon bestaan hebben maar zo heb ik meer momenten. Toen ik naar mijn wet reed met de wagen vroeger OSX-en duif eens parallel meegevlogen over een afstand van meerdere kilometers. Ook zo’n uniek ogenblik. En bedankt om me dat stukje van Toon te laten beleven!

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  5. Zelf hadden we in de achtertuin een seizoensgebonden kuiken-ziekenhuisje, er vielen elk jaar wel wat van die beestjes uit de kastanjebomen – enkelen hebben het uiteindelijk nog gered – dankzij hooinestjes en pipet.

    Niet alles meegekregen van Toon Hermans, maar wanneer ik dan toch weer een stukje van ‘m zie kan ik dat zeker waarderen – deze was nog nieuw voor mij 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Hier redde ik al drie keer een wedstrijdduif (met ringetje aan). Uitgeput en vermoedelijk uitgedroogd door het drinken van zeewater… Even laten bekomen in de schaduw met een schaaltje vers water en dan ging het weer goed.
        Ik vlieg morgen even uit voor drie dagen. Met mijn dochter een weekend aan de Rijn nabij Bonn.

        Geliked door 1 persoon

        Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.