PERZISCH KWATRIJN
Mijn gezicht geplooid als het laken
van het bed wij beiden waken
en wachten op jou terwijl we weten
dat we nooit meer tot datzelfde geraken
© Harme van Kamp - Amsterdam
HARME BLOGT
marginale blogs van een 71 jarige
Mooi dat van die plooien die behalve in het gezicht ook in het laken zitten. Ik voel ‘m wel, dit gedicht.
LikeLiked by 1 persoon
Knap!
LikeLiked by 1 persoon
Dank je wel.
LikeLike
That’s life!
LikeLiked by 1 persoon
🙂
LikeLiked by 1 persoon
zoals het was zal het nooit meer worden dankzij vadertje Tijd.
LikeLiked by 1 persoon
Ook dat, ja.
LikeLiked by 1 persoon
Ontroert en stel vragen tegelijkertijd.
LikeLiked by 1 persoon
Dank je wel. En de antwoorden mag de lezer naar eigen believen invullen.
LikeLike
Mooi, maar misschien is dat het verkeerde woord.
LikeLiked by 1 persoon
Je mag er over zeggen wat je wilt. Ik heb het aan de lezer gegeven.
Bedankt voor het compliment.
LikeLiked by 1 persoon
Als uit het leven gegrepen…mooi!
LikeLiked by 1 persoon
Dank je wel Anna.
LikeLike
Warm en droef tegelijk.
LikeLiked by 1 persoon
Precies zo is het Anna.
LikeLike
😣
LikeLiked by 1 persoon