5 minuten en 33 seconden

Dat is de tijd die het stuk Sposa son disprezzata (Ik ben echtgenote en ik ben geminacht), gecomponeerd door Geminiano Giacomelli, in beslag neemt. Antonio Vivaldi heeft het stuk gebruikt in zijn opera Bajazet. In onderstaande video wordt het stuk gezongen Door Cecilia Bartoli, een Italiaanse Mezzosopraan. Neem ergens vandaag de tijd om dit muziekstuk in zijn geheel te beluisteren en zie hoe, volgens mijn bescheiden mening, een van de beste mezzosopranen van deze tijd de uitvoering vleugels geeft. Het kost je slechts 5 minuten en 33 seconden van deze dag, maar je zult het je lang herinneren.   Lees verder 5 minuten en 33 seconden

A Dutch Journey

Vorige week ben ik naar Den Bosch geweest, naar het Noord Brabants Museum, voor de tentoonstelling: A Chinese Journey. Ik ging met de trein, waarmee ik trouwens meestal reis. Tenzij ik fiets, maar Amsterdam – Den Bosch op de fiets, mwah. Meer iets voor Henk dunkt me. Alle zitplaatsen waren bezet in de coupé waarin ik zat. Op de plaats tegenover me zat een charmante dame op leeftijd die was verdiept in haar e-reader, haar leesbril stond op het puntje van haar neus. Dat vind het enige nadeel van e-readers, dat je niet meer kunt zien wat mensen lezen. Links … Lees verder A Dutch Journey

Fado

  Dat ik een liefhebber ben van de muziek van Johan Sebastiaan Bach mag een publiek geheim heten. Ik heb er al eens een blogje aan gewaagd en mijn credo Geen Dag Zonder Bach staat nog altijd als een huis. Maar de muziek van Bach is niet de enige muziek waarvan ik houd. jazz, pop, wereldmuziek en Indiase mantra’s bijvoorbeeld beluister ik ook geregeld en met veel plezier. Eigenlijk ben ik op het gebied van muziek een omnivoor te noemen. Binnen de wereldmuziek houd ik dan weer erg van de Portugese Fado. Ik ben verliefd geworden op deze muziekvorm toen ik in … Lees verder Fado

Westside story

Het was in het begin van de jaren ’60 dat ik als Leerling Handzetter werkte bij N.V. Boek- en Kunstdrukkerij Mouton & Co in Den Haag. Het waren bewogen jaren waarin er voor mij als jong volwassene veel veranderde. De drukkerij waar ik als leerling handzetter werkte was voor die tijd een modern en innovatief bedrijf. Op de afdeling handzetterij werkten zeker dertig mensen, waarvan ongeveer 1/3 leerling was in verschillende stadia van de opleiding. Het was een gemêleerd gezelschap dat daar op de handzetterij werkte, maar dan wel uitsluitend van het manlijk geslacht. Het was ook in die jaren dat er in … Lees verder Westside story

Onze Vader

Mijn vader bad het Onze Vader hardop aan tafel voor aanvang van de avondmaaltijd. Jaar in jaar uit heeft hij dat gedaan. Dat vond hij een van zijn taken als hoofd van het gezin. Hij deed dat al toen ik nog niet geboren was en ging daar ook mee door toen ik mijn ouderlijk huis verliet. De periode dat ik heb meegemaakt dat hij het Onze Vader uitsprak, is ruim twintig jaar geweest. En daarvan vijftien jaar meer of minder bewust. Twintig jaar, avond aan avond heeft hij het gebed “dat God ons bevolen heeft te bidden” in mijn aanwezigheid … Lees verder Onze Vader

Voor wie is poëzie? (30)

HEILIGSCHENNIS Ik mis je verschrikkelijk nu al terwijl je hier nog naast me ligt mijn adem het ritme volgt van jouw hartslag je oogleden op een kiertje wimpers nog vochtig van je tranen tegen mijn scheenbeen je voet met de roodgelakte teennagels haar als een aureool waar het vergulde ochtendlicht een kus op drukt aarzelend alsof het bang is dit moment te ontheiligen nu al mis ik je verschrikkelijk hoe kan ik ooit nog denken aan slapen wanneer op jouw plaats op deze gewijde plek weldra de leegte naast mij ligt gemis in optima forma want straks ben je dood … Lees verder Voor wie is poëzie? (30)

Poefff

‘Mamma ik moet poepen,’ zei het jongetje voor me in de rij bij de kassa tegen zijn moeder. Hij zat als een prins in het boodschappenwagentje. In zijn ene hand had hij een croissant, in zijn andere een smartphone waar hij onophoudelijk op keek. Ook toen hij de magische woorden over het poepen uitsprak, bleef zijn blik op de telefoon gericht. Zijn moeder deed alsof ze niets had gehoord en ging verder met het plaatsen van een grote hoeveelheid boodschappen op de band van de kassa. Deed alsof, omdat het jongetje de zin zo hard had uitgesproken dat het voor … Lees verder Poefff

De Sodomsappel – Hoofdstuk 5 – (2/2)

5. Niet bidden, maar vechten (2/2)   Maar wat is het ergst, wat doet het meest pijn? Hoe moet ze zich in godsnaam haar dochter herinneren? Zijn het de verwijten die Rebekka haar had gemaakt vlak voordat ze stierf? De holle nietszeggende ogen, de verbitterde mond? Of was het haar bloed dat langzaam, tergend langzaam werd opgezogen in de lichte wollen vloerbedekking? “Jij hoeft beslist geen schuldgevoel te hebben… Ze heeft zelf voor dat leven gekozen… Jij hebt alles gedaan wat in je vermogen lag… De enige die schuld heeft aan haar dood is zijzelf.” Holle frasen. Hoe vaak heeft … Lees verder De Sodomsappel – Hoofdstuk 5 – (2/2)

Afgeplakte pagina’s

Stel je houdt een dagboek bij. Je schrijft er dagelijks je diepste geheimen in en soms zelfs nog meer dan dat. Dat doe je omdat je er van uitgaat dat jouw dagboek nooit door iemand anders dan door jou zelf gelezen zal worden. Ik moet er niet aan denken dat mijn dagboeken openbaar zouden worden gemaakt. Dat iedereen die dat wil mijn diepste zielenroerselen kan lezen. Daar heb ik ze niet voor geschreven en ik zou daar dus ook nooit toestemming voor geven. Toch gebeurde het met het dagboek van Anne Frank wel. Anderen hebben voor haar beslist dat dit … Lees verder Afgeplakte pagina’s

Over het hart

Tussen het voor de eerste keer horen kloppen van het hartje van een ongeboren kind en de laatste hartslag van een mens ligt letterlijk een mensenleven. Dat leven kan kort of lang hebben geduurd. Het kan een mooi en evenwichtig leven zijn geweest, maar net zo goed een leven vol pijn en onzekerheden. Maar altijd klopt gedurende die perioden het hart. Niet voor niets wordt het hart vaak beschouwd als het centrale orgaan van het lichaam. Iedereen die dat wil kan op elk moment van zijn of haar leven het hart voelen kloppen en dat kan zelfs bij het hart van … Lees verder Over het hart

Schrijversperikelen -ja echt, alweer-

Hoe meer ik over het verhaal Het Eiland nadenk, hoe meer ontevreden ik word met de titel van de novelle. Die titel is natuurlijk vrij spontaan en nogal voor de hand liggend gekozen. Eigenlijk is het niet meer of minder dan een werktitel. Nu ik verder kom met het verhaal, zowel op papier als in mijn hoofd, vind ik dat de titel moet worden gewijzigd. Eerst dacht ik nog dat ik dat het best zou kunnen doen wanneer het verhaal helemaal klaar is, maar ik merkte dat het me in de weg ging zitten, dus kies ik er voor het … Lees verder Schrijversperikelen -ja echt, alweer-