Margraten   Als je zo’n klein wit steentje was van nu dat in een grote wei werd neergezet bij al die andere stenen, rijen lang, dan had je ons, maar niet jezelf gered. Als je zo’n bange jongen was van toen die in het gelid moet staan met vlees en bloed dat je thuis achterliet, en in een heg voorovervalt, waar je dan hangen moet, je gezicht vol in de doorns, terwijl je sterft, dan moeten wij toch even blijven staan en vragen wie wij zijn, toen, nu, hier, daar. Daar regent het. Je schuilt. Ik kam mijn haar. Zon … Lees verder 04 mei