Vorige week ben ik naar Den Bosch geweest, naar het Noord Brabants Museum, voor de tentoonstelling: A Chinese Journey.
Ik ging met de trein, waarmee ik trouwens meestal reis. Tenzij ik fiets, maar Amsterdam – Den Bosch op de fiets, mwah. Meer iets voor Henk dunkt me.
Alle zitplaatsen waren bezet in de coupé waarin ik zat. Op de plaats tegenover me zat een charmante dame op leeftijd die was verdiept in haar e-reader, haar leesbril stond op het puntje van haar neus. Dat vind het enige nadeel van e-readers, dat je niet meer kunt zien wat mensen lezen.
Links naast me zat een jongeman. hij had zijn earphones in en keek geconcentreerd naar zijn smartphone.
Schuin links tegenover me zat een man in korte broek met op zijn schoot een plastic tasje van Albert Heijn. Geregeld diepte hij een blikje op uit de tas, waaruit hij een paar slokken nam. Het blikje zat in een witte papieren zak zodat ik niet kon zien wat de inhoud ervan was. Zien niet, maar ruiken zeker wel. De man dronk bier, dat stond onomstotelijk vast. En kennelijk wilde hij dat voor zijn medepassagiers verbergen. Waarom weet ik niet, misschien vanwege het vroege tijdstip van 11.00 uur. Geregeld draaide hij zijn hoofd naar rechts en riep met een luid volume iets in het Engels tegen de man die achter hem zat. Het waren korte, afgebeten zinnen. De man had een zwaar accent waardoor ik maar af en toe een woord kon verstaan.
Ik had geen zin om te lezen dus droomde ik zo maar wat voor me uit. Het tempo waarin de Engelsman in de korte broek dronk, nam zienderogen toe. Hij had inmiddels al voor de tweede keer een nieuw blikje opengetrokken. Niet dat ik hem dat kon zien doen, maar door de geheimzinnige bewegingen met zijn handen in het tasje op zijn schoot en het gesis van een blikje dat werd opengetrokken, ging ik daarvan uit.
Het was warm in de coupé. Ik zag hoe de man steeds in slaap sukkelde, even luid snurkend zat te knikkebollen, om vervolgens met een ruk van zijn hoofd weer wakker te schrikken. Dan klokte hij weer wat uit zijn gecamoufleerde blikje, om daarna weer opnieuw in slaap te sukkelen en zijn snurkconcert te hervatten. Zo ging het steeds door.
De dame tegenover me had ik al eens met een licht geërgerde blik naar de man zien kijken. Op een gegeven moment was ook ik kennelijk even ingedommeld, want ik schrok wakker doordat de Engelsman, als door een wesp gestoken overeind sprong. Ondanks zijn accent kon ik de woorden “holy shit” en “god damn it” uitstekend verstaan. Tot mijn ontsteltenis zag een grote natte kring in het kruis van de man. Even dacht dat hij in zijn slaap zijn plas niet had kunnen ophouden, wellicht door de hoeveelheid bier die hij had gedronken. Maar al snel begreep ik dat het geheimzinnige blikje in zijn tas tijdens zijn zoveelste dutje was omgevallen en in zijn schoot was leeggelopen.
Zuchtend en steunend liep de man de coupe uit richting het balkon, direct gevolgd door zijn vriend die eveneens met een plastic tasje in zijn hand liep.
Ik had te doen met de man en zag hoe hij een nat spoor van bier in het gangpad had achtergelaten. De dame tegenover mij keek me met opgetrokken wenkbrauwen even aan van over haar brillenglazen. Misschien verbeelde ik het me, maar ik dacht heel even pretlichtjes in haar grijze ogen te zien glinsteren.
The Chinese Journey was de moeite waard, maar de reis er naar toe zal ik me langer herinneren.
Bron afbeelding: Noord Brabants Museum
Ook ik zou die dame kunnen zijn. Hadden we samen kunnen reizen 😁
Mooi verteld, Harme
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat was leuk geweest.
LikeLike
Ach ja, ik zou die dame kunnen zijn. Net zo charmant.
LikeLike
Dat mis ik ook! Het je in subtiele maar toch zwaar ongemakkelijke houdingen manoeuvreren om zo onopvallend mogelijk iemands kaft te bekijken – en daar -tegen het spreekwoord in- een oordeel (over de betreffende lezer) op te baseren..
LikeGeliked door 1 persoon
Scherp observatievermogen heb je. Ik neem me meestal voor om te lezen op de trein maar vind het veel te leuk om naar mensen te kijken. Op een terrasje trouwens ook 😆
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt, er is altijd veel te zien. En niets leukers dan mensen kijken👀
LikeLike
“Ge komt nogal eens iets tegen” zeggen ze dan in Vlaanderen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat ik het aantrek.
LikeLike
Dat denk ik ook. Maar je weet het wel steeds mooi te verwoorden.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel voor het compliment en je reacties
LikeLike
Wat een schitterende observatie Harme. Een plezier om te lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Merci Béatrice. Ik lees je reactie terwijl de donder en bliksem me om de oren vliegen.
LikeGeliked door 1 persoon
Bah Harme, ik ben blij dat ik niet daar ben… Hier gerommel in de verte. Zondagavond was het hier ook een zondvloed.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zag het op het nieuws. We krijgen allemaal ons deel. Fijne avond.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik reisde met je mee in die trein, zo leuk!
LikeGeliked door 1 persoon
O was jij dat, wat leuk. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
mooi beschreven, ik zie het allemaal voor me gebeuren.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor je reactie en het lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ek sien die gebeure voor my afspeel.Goed geskryf, Harme.
LikeGeliked door 1 persoon
baie dankie perdebytjie
LikeGeliked door 1 persoon
Treffend beschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Anna
LikeLike
Ik zou me heel erg op mijn ongemak gevoeld hebben bij die man.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig zat hij niet bij me op schoot 😉
LikeLike
😃
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het ook vaak erg prettig om gewoon rond te kijken en te observeren. ( met gestolen blikken 🙂 )
Soms zou ik graag eens een vlieg willen zijn, om ongehinderd rond te kijken wat gebeurt in de wereld des menschens.
Tot een klop met de krant op het raam me bewusteloos slaat natuurlijk (of erger, want…… zelf haat ik eigenlijk vliegen….)
LikeGeliked door 1 persoon
Voer voor psychologen omabaard 😉
LikeLike
Oei is het al zo ver??
LikeGeliked door 1 persoon
🤣🤣
LikeLike