TIJDSBESEF
Felle scherpte van het zomerlicht
kust haar ogen met de lieflijkheid
van een uit de schede getrokken
zwaard als een tong van vuur
stoffige hoogzomerwarmte ontneemt
haar de ademen die stottert
in haar keel schelle stadsgeluiden
vechten om een eerste plaats
op haar trommelvlies haar broze hand
omklemt het kleine medaillon
met de nog kleinere foto te klein
voor haar troebele ogen altijd
vochtig maar wel wijst ze mij
met priemende vinger op de maan
bleek aan de zonverlichte hemel
alsof God een fout heeft gemaakt
het besef van dag en nacht kwijt is
vervaging van zicht en
tijd die alle wonden heelt
maar niet die ene
niet die van haar
Bron afbeelding: Pinterest
Mooie tekst om van te genieten. .
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat je het mooi vindt
LikeGeliked door 1 persoon
Uitstekend geskryf, Harme!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankie Dina
LikeGeliked door 1 persoon
Een stroom van woorden en gedachten en wat een knappe foto!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja zeker knappe foto. Die is helaas niet van mijn hand.
LikeLike
😃
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi Harme!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel omabaard
LikeGeliked door 1 persoon