MANTRA VAN DE GELIEFDEN Heb je wel eens stilgestaan en omgekeken naar de bleke volle maan en van beminden de stemmen gehoord onuitwisbaar heb je wel eens geluisterd naar je adem de fluisteringen uit het verleden van hen die je hebt liefgehad heb je wel eens stilgezeten en je ogen gesloten als een Boeddha en de geuren geroken uit voorbije tijden van hen die je hebt mogen beminnen dat dan de tranen komen en het land doen verdrinken heb je wel eens het is de mantra van de geliefden die je verloren hebt nooit zul je het echt kunnen vergeten de vingerafdrukken die door de tijd heen op je huid zijn achtergelaten door beminden
Prachtig gedicht, Harme, ontroerend mooi.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Francina, fijn om te horen.
LikeLike
Prachtig !!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Kathleen.
LikeLike
Ik hoor de fluisteringen, maar ze zijn anders dan die van jou. Mooi gedicht.
LikeGeliked door 1 persoon
Ieder heeft zijn/haar eigen mantra…..
LikeLike
☺
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie mantra zeg ik. Sluit mijn ogen en ik ruik.
Aum Shanthi
LikeGeliked door 1 persoon
Jij bent volgens mij (ook) een kenner.
LikeGeliked door 1 persoon
😉
Aum Shanthi
LikeGeliked door 1 persoon
soms ruik ik de geur van mijn moeder
wat beschreef je dat heel mooi!
LikeGeliked door 1 persoon
Zintuigen kunnen je in één klap terug zetten in de tijd, soms is dat fijn, soms moeilijk en soms wil je het eigenlijk niet.
Dank je wel!
LikeLike
Zo prachtig verwoord Harme.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt Beatrice.
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel Joke!
LikeLike
Mooi, die vingerafdrukken!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ze zitten bij jou ook op je huid.
LikeLike
Jammer genoeg wel.
Maar die zinnen onthoud ik. Ze hebben me getroffen.
LikeGeliked door 1 persoon