Mijn vader heeft een aantal uiteenlopende beroepen gehad. Zo heeft hij bijvoorbeeld bij zijn vader in de groentewinkel gewerkt, is bij de brandweer werkzaam geweest en heeft als agent van politie gewerkt bij het korps Loosduinen. Maar het grootste deel van zijn leven is hij bij de Haagse Broodbakkerij HUS werkzaam geweest als (assistent) expeditiechef. Deze laatste werkgever heeft hij min of meer gedwongen moeten kiezen.
Over die baan bij HUS valt overigens niet veel bijzonders te vertellen, behalve dan dat het als kind heerlijk was soms met hem mee te mogen naar de broodfabriek en daar de geur van gist en vers gebakken brood op te snuiven. En als ik dan geluk had, kreeg van de “meester bakker” een nog warme krentenbol of wit puntje toegestopt. In die tijd moet mijn liefde voor brood zijn ontstaan.
Over zijn baan als agent van politie valt wel iets opmerkelijks te vertellen. Hoe lang hij agent is geweest kan ik zelfs bij benadering niet zeggen, maar hij is er mee gestopt ergens in de eerste jaren van de 2e wereldoorlog. Over de reden waarom hij is weggegaan bij de politie liet hij nooit veel los. Wanneer ik daar wel eens naar vroeg, praatte hij er altijd overheen. Het onderstaande verhaal heb ik dan ook van mijn moeder gehoord, waarmee hij in die tijd verloofd was.
Net als overal in Nederland kwam ook bij het politiekorps Loosduinen het onvermijdelijke moment dat de agenten de bezetter moesten assisteren bij het uit hun huizen halen en op transport stellen van joodse medeburgers. Bij een aantal agenten van het korps waaronder mijn vader, was er veel verzet gerezen tegen deze maatregel en er werd dan ook besloten dat er massaal en zonder uitzondering zou worden geweigerd hieraan medewerking te verlenen.
Toen mijn vader echter na een paar vrije dagen nadat dit besluit was genomen op het bureau kwam, werd hem te kennen gegeven dat hij bij de hoofdcommissaris moest verschijnen. Daar kreeg hij te horen dat het voor hem beter zou zijn per direct ontslag te nemen en een tijdje onder te duiken omdat de Sicherheitspolitzei op hem zou loeren en hem, samen met nog twee of drie consequente weigeraars, wilde arresteren. Mijn vader heeft eieren voor zijn geld gekozen waardoor er een einde kwam aan zijn politieloopbaan.
Na zich enige tijd schuil gehouden te hebben is hij via een bevriende relatie aan het werk gekomen bij genoemde Bakkerij HUS.
Toen ik hem er in zijn laatste levensjaren nog eens naar heb gevraagd en zei dat ik het bewonderenswaardig vond dat hij zo had gehandeld en voet bij stuk had gehouden, antwoordde hij dat hem het meest had dwarsgezeten dat er uiteindelijk maar drie agenten van het hele korps bij hun weigering waren gebleven. Daarin was hij erg teleurgesteld geweest en had dat onbegrijpelijk gevonden. Immers je was er om burgers te beschermen, niet om ze over te leveren aan de bezetter.
- Meer lezen over de rol van de Nederlandse politie ten tijde van de Duitse overheersing? Klik hier.
Hartstikke goed van je vader om te weigeren. Ik vind dat heel moedig, en hij had absoluut gelijk dat de politie er niet is om mensen over te leveren aan de bezetter, al begrijp ik ook dat het voor veel mensen een moeilijke beslissing was, zeker als ze vrouw en kinderen hadden.
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt.
LikeLike
Onze Held!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hè!
LikeLike
Na dit verhaal van je vader te hebben gelezen, komt bij mij de gesprekken met oud collega’s weer boven over de tijd van de tweede wereld oorlog. De meesten waren ook tegen wat de bezetter wilde, maar de meesten waren gehuwd en hadden kinderen, om direct zonder inkomen te zitten bleven de meesten op hun plaats zitten. Enkelen van deze Amsterdamsepolitie mensen zijn ook door de bezetter dood geschoten omdat zij de onderduikers en verzetsmensen hielpen bij hun taak. In Amsterdam zijn ook diverse politiemensen op gestapt, omdat zij dat konden zonder vrouw en kinderen. Ik vindt het knap van je vader om zijn beroep als politieagent op te geven voor de eerlijkheid en tegen de bezetting.
Een beslissing genomen en je er aan houden, perfect.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik hoop altijd maar dat ik nooit zelf in de situatie kom dat ik moet bewijzen dat ik een held ben. Want hoe dat dan gaat uitpakken is allerminst zeker. Vanuit mijn luie stoel en in een comfortabele situatie is het makkelijk oordelen.
LikeLike
Om trots op te zijn en te delen, zoals je gelukkig doet. Postuum respect voor deze man, jouw vader.
LikeLike
Wat een bijzonder verhaal en mooi ook. De keuze die hij maakte was de goede maar toen volgde hij zijn hart. Ga nu je link bekijken.
LikeLike
Wat knap van je vader. Mooie foto ook
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor je reactie.
LikeLike
Een eervol man. Knap dat hij achter zijn normen en waarden is blijven staan.
LikeGeliked door 1 persoon
Vind ik ook. Ik hoop dat ik dat nooit hoef te bewijzen op die manier.
LikeGeliked door 1 persoon
Respect voor je vader. Hij deed wat hij vond wat moest gedaan worden.
Een mooie foto.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Suske
LikeGeliked door 1 persoon
Respect voor je vader… Ik kan zijn ontgoocheling volledig begrijpen.
Wat staat hij mooi op de foto!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja bijzonder hè die foto. Dank je voor je reactie.
LikeLike
Mooie jongeman. Mét indrukwekkend zwaard.
LikeGeliked door 1 persoon
Jou pa was ’n standvastige held, om te weier om aan so iets barbaars mee te doen.Hoed af vir hom!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop dat hij jouw reactie kan lezen op de een of andere manier. Dank daarvoor namens mijn vader.
LikeGeliked door 1 persoon
Nederland is altijd verdeeld geweest.
Toen, maar ook nu nog zijn er grote verschillen in de moraal van Nederlanders te onderscheiden.
Vre delievende groet,
LikeGeliked door 1 persoon