Vandaag gaan mijn emoties meer met me op de loop dan andere dagen. Een mengeling van weemoed en opwindend-verwachtingsvolle gevoelens. Er staat iets te gebeuren dat de dagelijkse routine in mijn leven zal gaan veranderen.
Saint-Paul-de Vence is een mooi oud Frans dorp dat op een heuvel ligt en is omsloten door stadsmuren. Het ligt in het departement Alpes-Maritimes (regio Provence-Alpes-Côte d’Azur) en telt zo’n 3400 inwoners. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Grasse.
Er zijn een aantal bekende wereldburgers gestorven zoals: de kunstschilder Marc Chagall, de auteur James Baldwin en de Nederlandse voetballer Dick van Dijk.
Maar het is niet om deze mensen dat ik van het dorp ben gaan houden. De ware reden is dat mijn zoon en zijn gezin er ruim 4 jaar hebben gewoond en ik hen daar geregeld heb opgezocht.
Hebben gewoond schrijf ik, want vanaf morgen wonen en werken ze in Nederland, na in totaal bijna 8 jaar in Frankrijk te hebben gewoond en gewerkt. Ze vertrokken in 2011 met z’n drieën richting Parijs en komen morgen met z’n vijven terug.
Vandaag is voor mij dus een dag vol gemengde gevoelens. In de eerste plaats natuurlijk heerlijk dat ze dichterbij komen wonen en dat ik vanaf morgen “gewoon even bij ze kan langswippen.” Maar toch ook: wat zal ik de dagen met hen aan de Côte d’Azur gaan missen. Rondslenteren in het dorp en op een terrasje neerstrijken voor een ijsje of een glas wijn, ontbijten op hun balkon of aan de Middellandse Zee in de nog milde ochtendzon, wandelen of sleetje rijden met mijn kleinkinderen in de bergen, mijn kleindochter helpen met het zadelen van het paard dat ze die ochtend zal gaan berijden.
Het is zo’n moment in mijn leven dat er iets wezenlijks gaat veranderen. Er wordt een periode afgesloten die nooit meer zal terugkeren en een nieuwe fase staat te beginnen. Zo hoort dat te gaan in een mensenleven.
Maar ik merk dat het afsluiten van intens beleefde perioden mij meer moeite kost dan, pak weg, 20 jaar geleden. Ik ben me nu veel meer bewust van het definitieve ervan, van het onomkeerbare. De tijd is weer eens met me op de loop gegaan en de tijd kennende krijg ik niet de gelegenheid dingen nog eens over te doen. Ik heb me er bij neer te leggen.
Vandaag heb ik daar meer moeite mee dan andere dagen, het maakt me weemoedig.
HARME BLOGT - marginale blogs van een 75 jarige 
Blijf hopen Harme….wie weet komt er een tijd…….
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je reactie mooievlinder 🦋
LikeLike
Heerlijk dat ze naar Nederland terug komen maar ik begrijp ook goed dat het je triest stemt.
Een mooie periode die je achterlaat. Helaas blijft zich dat maar herhalen bij het ouder worden.
Wel een voordeel dat de ton met mooie herinneringen steeds voller wordt en erbij gehaald kan worden naar believen.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar teren we dan op, die ton met herinneringen.
LikeLike
Met het ouder worden besef ik ook dat sommige dingen niet meer terugkeren.
Dat accepteren is inderdaad niet steeds gemakkelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
C’est la vie Suske
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp je volkomen Harme… Het wordt een beetje achterwaarts dromen… en dat kan een mens triest stemmen… Lieve, meelevende groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi gezegd: achterwaarts dromen. Dank je wel Beatrice.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp je zeker.
Het onomkeerbare grijpt je steeds meer naar de keel bij het ouder worden..
Maar ik denk/hoop/weet het bijna zeker dat deze nieuwe levensfase heel snel zal wennen, en dat je ervan zal kunnen genieten, extra zelfs, omwille van datzelfde “ouder worden”.
En niemand verbiedt jullie om er nog heel geregeld met zijn allen op vakantie te gaan 🙂
En dan mag je de weemoed heerlijk los-laten in het Franse dorpje.
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je mooie reactie. En inderdaad, vakantie kan altijd een zal zeker eens plaatsvinden.
LikeLike
Ik snap het wel
LikeGeliked door 1 persoon
😅
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad Harme, er zit niets anders op, dan je erbij neer te leggen, en het te aanvaarden. De herinneringen heb je, dat kan niemand je afnemen. Maar het is toch ook wel weer fijn, dat je zoon, en zijn gezinnetje nu dichterbij wonen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is zeker zo Edward.
LikeLike
Ten eerste: wat geweldig dat ze terugkomen naar Nederland en dat je zo gemakkelijk langs kunt wippen! Maar ja, ik snap ook dat je de tijd in Frankrijk met hen gaat missen. Ik hoop dat je nog vaak (samen) aan die herinneringen terug kunt denken!
LikeGeliked door 1 persoon
Zal zeker gaan lukken Stefanie
LikeGeliked door 1 persoon
Een terechte weemoed bij de gedachte dat lieflijke oude zuid Franse dorp misschien wel niet meer te bezoeken tenzij je er op vakantie gaat, maar dan zijn je kinderen en kleinkinderen er waarschijnlijk niet.
Die combinatie maakt zo’n plek dubbel de moeite van het reizen waard.
Sterkte en geniet van alle vijf, zo dicht bij huis! Maar wie vertel ik dat…! 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Je snapt het Paula.
Bedankt voor je reactie.
LikeLike
Je er bij neerleggen. Ja. Dat klopt.
Ik snap je heel goed.
Maar mán: wat krijg jij er veel voor terug!
Persoonlijk lijkt het me geweldig je kleinkinderen vaker te zien en ze dichtbij te zien opgroeien.
Wat een rijkdom.
Edoch: sterkte met je mixed feelings.
LikeGeliked door 1 persoon
Absoluut waar wat je schrijft K.
Het is ook niet mijn bedoeling te zeuren, want Le Roi te rijk 😉
LikeLike
Die gemengde gevoelens zijn zo menselijk en herkenbaar, Harme.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor de reactie.
Blijkbaar is niets menselijks mij vreemd 😉
LikeLike
Is toch een geweldig compliment, niet? 😃
LikeGeliked door 1 persoon
Snap ik helemaal. Het is n heel proces, het loslaten en de acceptatie. Maar we worden er steeds beter in vind ik zelf. Volgens mij is dut n natuurlijk groeiproces. En misschien kun je af en toe n weekje naar die heerlijke plek op vakantie gaan? Al is de sfeer en energie natuurlijk heel anders dan voorheen. Maar toch, die mogelijkheid is er wel.
Persoonlijk denk ik dat het snel uit je systeem is wanneer je n paar keer hier in nederland bij ze op bezoek bent geweest.
Heerlijk je kinderen weer in de buurt.
En mijmeren kunnen we ook nog heerlijk. Ook over onze kindertijd. Moeten we maar vaak doen, zo tussen ons drukke leven door. Lieve groetjes.xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Bedankt voor je lieve reactie Marga.
Die kindertijd gaan we ook zeker niet vergeten.
LikeLike