Spinsels

Adrie


Ik stapte binnen in een winkel voor kunstenaarsbenodigdheden in het centrum van Amsterdam. Aan de verkoopster gaf ik te kennen dat ik graag een poster wilde laten inlijsten. Ze verwees mij door naar het achterste deel van de langgerekte smalle winkel.

Achterin de zaak was een speciale afdeling voor lijsten en passe-partouts. De dame achter de balie was een vrouwelijke klant aan het helpen, dus wachtte ik op gepaste afstand geduldig op mijn beurt.

De klant die voor mij stond haalde een grote foto uit een koker en zei dat ze die graag wilde laten inlijsten in een zwarte lijst. ‘Met een zwart pas-se-par-tout,’ zei ze er nadrukkelijk bij. Ze sprak iedere lettergreep van het woord afzonderlijk en met nadruk  uit.

De vrouw sprak nogal luidruchtig  en met een onvervalst Mokums accent.

Toen ze de foto op de balie had gelegd en deze had uitgerold zag ik hoe de verkoopster voor een kort moment haar wenkbrauwen fronste en even in verbazing naar de vrouw keek, maar zich direct professioneel herpakte. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik kon het niet nalaten om over de schouder van de Mokumse heen te kijken om te zien wat er op de afbeelding stond.

Toen ik de foto zag snapte ik direct de reactie van de verkoopster. Op de foto stond een man van middelbare leeftijd, spiernaakt en met een roze hart in zijn handen. Hij had het hart dezelfde functie gegeven als het vijgenblad van Adam. De man op de foto keek recht in de lens en gaf de toeschouwer een schalkse knipoog.

Onderaan op de foto stond in kleine zwarte krulletters geschreven: 35 Jaar samen, nu op naar de 40. Je liefh Adrie.

‘Me man,’ zei de vrouw terwijl ze met haar hand liefdevol over de glanzende  foto streek. ‘De puikste die er op deze wereld heb rondgelopen. God hebbe ze ziel.’

Bron afbeelding: Leonardo Yip on Unsplash

23 gedachtes over “Adrie”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.