Voor wie is poëzie? (40)

LATEN WE HET GEEN LIEFDE NOEMEN

Laten we het geen liefde noemen
die ene nacht dat we samen waren
de uren waarin tijd niet bestond
superlatieven niet toereikend zijn
dus doe ik er het zwijgen toe
zwijg over het vuur dat brandde
de woorden die je fluisterde
ons zweet dat 'k proefde op mijn tong
je ademhaling die ik luisterde
de zilte smaak van je geslacht
je harde tepel rustend op mijn wang
en langs mijn mond je haren zacht
nog met de geurigheid van ozon
over je lippen begenadigde lippen
zal ik zwijgen als waren ze er niet
over de leegte die kwam toen je vertrok
en de verheven geur die je achterliet