Zoetgenoegens

In deze tijd van het jaar sta ik mezelf wat meer zoetgenoegens toe dan tijdens de rest van het jaar. Oliebollen zijn dan voor mij deze dagen de lekkernij waar ik mezelf af en toe op trakteer. Afgelopen donderdag won de trek het van de discipline en liep ik na het boodschappen doen richting oliebollenkraam. Er stonden zo’n stuk of vijf mensen bij de kraam te wachten en ik sloot aan in de rij. Achter het glas, op ooghoogte van de wachtenden, lagen de bollen en flappen uitgestald. Waar ik nog steeds aan moet wennen is dat er tegenwoordig onderscheid … Lees verder Zoetgenoegens

Decembernacht

Met vochtige ogendie snijden door mijn zielals bij gebroken glaswerktuur ik de zwarte nacht inzie donkere luchtmet grijze wolkenhoor ver weg een dreigenddreunend onweerstrek mijn armen en verlangin mijn geheven oude handeneen willekeurig licht te vangendat mij nooit is beloofdik zoek naar woordenmaar mijn stem valt dood neer voor mijn voetenop de kille natte vloerweerkaatsend naar omhooglangs vochtige wandenafbladderend plafondvoor een kort momenthechtendaan een vonkje hoopmeegevoerd door de windoplossend in vergetelheiddan weer de duisternisde dwalende gedachtende pijn van het gemis Lees verder Decembernacht

Winterpunt

Vandaag de kortste dag? Welnee, het is de langste nacht! LONGEST NIGHTHowie DayIs it dark, where you are?Can you count the stars where you are?Do you feel like you are a thousand miles from home?Are you lost, where you are?Can you find your way when you’re so far?Do you fear, where you are?A thousand nights aloneSo here we are set into motionWe’ll steal a car and crash in the oceanYou and I, caught in a fading lightOn the longest nightIt’s enough, just to find loveIt’s the only thing to be sure ofSo hard, to let go ofA thousand times or … Lees verder Winterpunt

De kaars

19 December is het de sterfdag van mijn moeder. Volgens een door mijzelf ingestelde traditie ben ik naar haar graf gegaan. Het is een familiegraf. Ik kom er niet zo vaak, maar in ieder geval op de sterfdag van mijn moeder en vader. Soms ben ik daar alleen, soms met mijn beide zussen. Gisteren was ik er dus alleen, gewapend met een kerstboompje en een herdenkingskaars. Er stond een gure wind en ik dacht dat het niet zou meevallen de kaars aan te steken, laat staan brandend te houden. Maar toen ik de kaars wilde aansteken bedacht ik me dat … Lees verder De kaars

Nummertje

Van de week moest ik naar de apotheek voor het aanvullen van mijn medicijnen. In de loop der jaren ben ik min of meer afhankelijk geworden van een drietal verschillende soorten medicijnen voor evenzoveel kwalen. Of moet ik zeggen kwaaltjes, want dood zal ik er hoogstwaarschijnlijk niet aan gaan. Het lijkt altijd zo te zijn dat wanneer ik naar de apotheek ga, het nogal druk is. Nogal druk is eigenlijk een eufemisme voor stervensdruk, maar dat vind ik geen prettig woord, vandaar. Nogal druk dus. Nummertje trekken en geduldig wachten. Ik doodde de wachttijd door  een beetje langs de schappen … Lees verder Nummertje

Meermin min of meer

MEERMIN MIN OF MEERZoals toen die keer langs het strandde golven witte kuiven droegenen ik haar zagtussen twee golven doorze me aankeek met ogendie mij de spiegelvan mijn ziel voorhieldendat toen een golf haar overspoeldeen het een eeuwigheid duurdeeer ik haar weer zaghet bleke gezichtde starende ogenzilte tranen huilendomlijst door groen haar-of was het wier-de mond wijd opengesperdin een klankloze aanklachtzo onbereikbaar verben jij voor mij Eerder gepubliceerd op Blogspot Lees verder Meermin min of meer

Mooiste film ooit

Laatst stelde een vriendin mij de vraag wat ik de beste, mooiste of meest ontroerende film ooit vind. Ha, dacht ik, daar weet ik natuurlijk direct een antwoord op en ik stond klaar om haar vraag te beantwoorden. Maar er kwam niets over mijn lippen. Geen woord, geen enkele titel. Niet dat ik me geen titels kon herinneren. O nee. In mijn hoofd tolden filmtitels met de daarbij behorende beelden in het rond alsof ik er vanuit een ronddraaiende zweefmolen naar keek. En soms hoorde ik er in gedachten zelfs een deel van de muziek bij. 2001 A Space Odessey, Westside … Lees verder Mooiste film ooit

Rooms

Ik ben opgegroeid in een Calvinistisch gezin, om precies te zijn, met de Gereformeerde variant. ’s Zondags twee keer naar de kerk; een sober gebouw met een kansel, een doopvont, orgel en banken. Zonder enige opsmuk, zonder verdere aankleding.Ik vond het er saai en de preken duurden steevast veel te lang, zeker voor een beweeglijk jongetje zoals ik in die tijd was. De King Pepermunten brachten slechts korte tijd verlichting. Toen ik van de lagere school naar de MULO ging, kreeg ik een vriendje die Rooms Katholiek was. Jaap heette hij en we zaten naast elkaar in de klas. Mijn ouders waren er niet … Lees verder Rooms