Jeugdherinneringen, Spinsels

Rooms


Ik ben opgegroeid in een Calvinistisch gezin, om precies te zijn, met de Gereformeerde variant. ’s Zondags twee keer naar de kerk; een sober gebouw met een kansel, een doopvont, orgel en banken. Zonder enige opsmuk, zonder verdere aankleding.
Ik vond het er saai en de preken duurden steevast veel te lang, zeker voor een beweeglijk jongetje zoals ik in die tijd was. De King Pepermunten brachten slechts korte tijd verlichting.

Toen ik van de lagere school naar de MULO ging, kreeg ik een vriendje die Rooms Katholiek was. Jaap heette hij en we zaten naast elkaar in de klas. Mijn ouders waren er niet kapot van dat ik een “Rooms” vriendje had, maar verbieden deden ze het niet.

Op vrijdagen ging Jaap vaak biechten. Dat moest hij van zijn ouders, zei hij.
Het woord biechten klonk mij als iets heel spannends in de oren. Dat gevoel werd nog groter toen Jaap mij op een keer had uitgelegd wat biechten inhield en dat hij soms een zonde verzon omdat hij anders niets te biechten had.
Het leek mij als gereformeerd jongetje nogal makkelijk: je vertelde je zonden tegen de priester en daarna waren ze je vergeven. Ik vroeg me af waarom dat bij ons niet gebruikelijk was. Bij ons stapelden de zonden zich alleen maar op en kwam je er nooit meer van af.

Soms ging ik met Jaap mee naar de Katholieke kerk dat, in tegenstelling tot ons Gereformeerde kerkgebouw, ook op doordeweekse dagen toegankelijk was.
Samen liepen we dan door de kerk en ik vergaapte me aan het altaar met de eeuwig brandende kaarsen aan weerszijde, de prachtige kroonluchters en de pilaren en bogen. Maar wat ik het mooist van alles vond waren de beelden. Beelden van Maria, verschillende Heiligen en natuurlijk ook van Jezus aan het kruis.

Jaap had ook een Rozenkrans. Hij liet mij het geheimzinnige kettinkje zien nadat hij een keer “ter biecht was geweest” zoals hij dat noemde.
Als boetedoening -weer zo’n exotisch woord- moest hij een aantal Weesgegroetjes bidden. Hij legde mij uit hoe dat in z’n werk ging, maar ik snapte daar toen niet veel van.

Toen Jaap op een vrijdag weer zou gaan biechten, stelde hij voor dat ik in de plaats van hem de biechtstoel in zou gaan. Dan wist ik eindelijk eens hoe het ging en ik was gelijk van die berg zonden af. 
“De priester merkt daar echt niks van, hij is zo oud dat hij half blind en doof is”, zei hij nog om bij mij de laatste twijfels weg te nemen.

Jaap had mij verteld wat er van de boeteling werd verwacht, maar toen ik het velours gordijntje van de biechtstoel opzij duwde en de schemerige ruimte binnen stapte, brak het koude zweet me uit.
Het was daarbinnen veel kleiner dan ik me had voorgesteld en ik raakte volledig gedesoriënteerd. Ineens had ik geen idee meer wat er van me werd verwacht en al helemaal niet wat ik moest gaan zeggen.
Toen ik de stem van de priester hoorde raakte ik in paniek. Ik rukte het gordijn opzij en stapte de biechtstoel uit. Even keek ik in het verbaasde gezicht van Jaap, toen begon ik te rennen, zo hard als ik kon, de kerk door naar buiten.
Pas toen ik vlakbij mijn huis was durfde ik te stoppen met hardlopen.

Toen we elkaar de volgende dag op school zagen, spraken we er met geen woord over.
En ook de dagen daarna niet. Pas na een week vertelde Jaap me dat de priester bij hem was thuis geweest en met zijn ouders over het voorval had gesproken. Voor straf had Jaap heel veel Weesgegroetjes moeten bidden.

Of mijn zonden me zijn vergeven door het bliksembezoek aan de biechtstoel, daar heb ik altijd sterk mijn twijfels over gehad.

Eerder gepubliceerd op: Blogspot
Bron afbeeldingen: Pinterest.

23 gedachtes over “Rooms”

  1. Hoi Harm, 2 jaar verder zie ik deze jeugdherinnering van jou. Ik behoorde ook tot deze gereformeerde kerk. Ik zie het ritueel van paniek helemaal voor me en hoewel de katholieke kerk niet zo ver van jouw huis was is dit voor een kind in paniek echt ver. Heb ervan genoten en zit hier met een glimlach op mijn gezicht. Ik ben in mijn jeugdjaren wel eens in katholieke kerken geweest want zwierf nog wel eens richting de Valkenboskade waar mijn nichtjes en neefjes van mijn leeftijd woonden. Ik had daar in de katholieke kerk wel in de biechtstoel plaats kunnen nemen want ik was voor thuis wel eens een ramp…. vergat soms de tijd en vergat te zeggen wat ik ging doen. Maar alles is uiteindelijk goed gekomen.

    Wens jou een fijne en rustige jaarwisseling toe en op naar een normaal 2021!
    Groetjes Ria

    Like

    Beantwoorden

    1. Wat leuk om zo uitgebreid van je te horen Ria. Hierdoor moest ik ook weer terugdenken aan onze jeugdjaren. In die tijd vond ik jou er zo “blits” uitzien met je jeans en lange blonde haren. Ik was verliefd op je en volgens mij hebben we ook nog even “verkering” gehad of is dat in die tijd slechte “wisfull thinking” van mij geweest 😊
      Dank voor je wensen voor 2021 en ik wens jou natuurlijk geen haar minder.
      Lieve groet, Harme.

      Like

      Beantwoorden

  3. Oh, heerlijk dit..! Nu ben nog net niet ín de kerk geboren (staat pal voor ’t ouderlijk huis, het gevaarte) en ging ik naar school in een oud klooster met maar een enkele broeder nog als herinnering aan de geschiedenis van het gebouw – ik lees meteen dat dit een héél stuk eerder plaatsvond dan het moment dat ik het erop waagde en in de rij ging staan voor de hostie (ongedoopt, maar ik had de hele mis uitgezeten – voor wat hoort wat). Wat ik wél herken is de pure paniek bij het aanzicht van priester. Alsof deze mannen dankzij hun relatie met het denkbeeldige ook jóuw denken feilloos kunnen lezen.. *ril*

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Heerlijk verhaal Harme! Ik kan mij mijn eerste biecht nog heel goed herinneren. Vermoedelijk was ik ongeveer tien jaar. Met de klas naar de kerk om voor het eerst onze zonden te gaan opbiechten. Ik wist niet welke zonde ik had begaan… toch vond ik er eentje want je moest gewoon een zonde hebben. Het was best een grappige zonde. Ik hoorde eerwaarde heer pastoor een beetje lachen achter die donkere gaatjes in de biechtstoel.

    Like

    Beantwoorden

  9. Dank voor de hint van herinneren. Ik ben opgegroeid jaren zestig diep in Brabant. Wat ernst maar ook vooral de knipoog van mijn vader tijdens de Hoogmis op zondag. Aan biecht deden ze niet meer. Het was er licht en luchtig. Veel Devotie voor Maria en het gevoel van het wonder als je goed je best doet.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Vermakelijk jouw verhaal over de roomse gebruiken, terwijl jou en mijn voorgeslacht tot 1875 rooms katholiek was. Heeft jou vader niet verteld over roomse gebruiken van zijn opa.
    Als ik iets had uitgevreten, moest ik te biecht bij de dominee en die dominee dat was mijn vader, hard weglopen was er niet bij, maar wel een preek.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Ik concludeer uit dit verhaal dat Jaap op dat moment met zijn heel veel Weesgegroetjes jouw onuitgesproken zonden heeft weggehaald.

    Nu volwassen kun je daar beter zelf mee aan de slag gaan.

    Zelf heb ik geen of een dubbele opvoeding genoten. Mijn moeder is waarschijnlijk Gereformeerd opgevoed. Mijn vader misschien wel Hervormd. Opgroeiend in een originele Rooms Katholieke omgeving ben ik lang op zoek geweest naar de essentie van het geloof.

    Ik ben blijven steken bij eerbied en respect voor de mens, plant, dier en de Aarde.

    De opsmuk van de ene kerk en de kilte van de andere kerk laat ik daarbij aan anderen.

    Vredelievende groet,

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.