Spinsels

Twijfel


Zij waren altijd samen

als zij het verkeerd gedaan hadden
in de herfst

als zij in de lente lagen
als zij fietsten
want de zomer gaat voorbij
en de winter is niet eenzaam
als hij ziek was en in zijn hand
lag als een geschenk de ander

als zij ziek in bed lagen
en het bed de huifkar was
van hun vrees

als het bed de vallei was van hun
juichen en het lichaam rustte

als de dagen lang werden

zij waren altijd samen.
———————————————————
Hans Lodeizen

Ooit vroeg ik aan mijn ouders waarom ze in godsnaam op 03 januari 1945, midden in de hongerwinter waren getrouwd. ‘Hadden jullie niet die paar maanden kunnen wachten tot na de oorlog’ vroeg ik in mijn onwetendheid.

Mijn moeder glimlachte en antwoordde: ‘We wisten toch niet wanneer de oorlog afgelopen zou zijn? De bezetting had nog wel jaren kunnen duren en wij wilden niet langer wachten. Ook ons leven, hoe moeilijk soms en hoe onzeker op dat moment, moest doorgaan.’

De bruidsjurk en het trouwkostuum van mijn vader werden geleend bij vrienden en bij vrienden van vrienden. De jurken voor de bruidsmeisjes werden, met hulp van een nicht, door mijn moeder zelf genaaid.

Er bestaan slechts twee foto’s van de huwelijksplechtigheid. De foto onderaan dit blog en nog één waar mijn ouders samen opstaan. De overige foto’s zijn geconfisqueerd door de bezetter bij het verlaten van de kerk na de trouwceremonie, ondanks smeekbeden van de fotograaf.

Op de trouwdag van mijn ouders, afgelopen donderdag, bekeek ik onderstaande foto. Mijn ouders, familie, vrienden en de fotograaf hadden zich ingespannen om, ondanks alles er toch een mooie en onvergetelijke dag van te maken. Als ik naar de foto kijk vind ik dat ze er prachtig uitzien, hun blik verlegen en verwachtingsvol op de toekomst gericht.
Terwijl ik naar die foto in mijn handen keek raakte ik ontroerd en gelijktijdig voelde ik een onbestemde opstandigheid in mij opwellen.
En voor een moment bekroop me een gevoel van twijfel over de zin van ons bestaan.

29 gedachtes over “Twijfel”

  6. Wat een mooie levensles van je ouders : hun zagen in zo’n donkere tijd een toekomst samen! Hun vertrouwde erop dat liefde alles zou overwinnen en durfde de sprong in het diepe te maken.
    En dan zijn er maar 2 foto’s maar wel foto’s die hun verhaal laten zien.
    Heel mooi.

    Like

    Beantwoorden

  14. Je laatste zinnen treffen me. Wellicht omdat ik je perfect begrijp. Ontroering voor wat ooit zo heel speciaal was en liefde overwint alles. En dan die vragen over het verdwijnen…. Voor altijd…..

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. Ach zo schoon Harme. Mooie mensen die hoopvol samen naar de toekomst kijken. Naar een toekomst die ondertussen volledig verdween samen met hen. De zin van het bestaan lijkt louter doorgeven en verdwijnen. Ik hoop dat ik het mis heb.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  16. Mooie herinnering Harme, en je ouders zien er prachtig uit, zeker als je bedenkt in welke tijd de foto is genomen. Toch zie ik in de blik van je vader niet alleen verlegenheid en verwachting, maar ook iets van een gespannen angst voor wat de toekomst zal brengen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.