Na een wandeling van krap 3 uur, kwam het einde in zicht. Het laatste deel ging over een fietspad van kleine rode steentjes. De zon die zich volop liet zien, stond laag aan de hemel en verblindde mij zodat ik af en toe mijn hand als een zonneklep boven mij ogen moest houden om te zien wat er zich voor mij afspeelde. Ik liep aan de linkerkant om tijdig te kunnen inschatten of de mij tegemoet komende, irritant hard rijdende, groepen wielrenners mij rakelings zouden gaan passeren of dat ik de berijpte berm moest instappen om een aanrijding te voorkomen. … Lees verder Hoge nood