Films, Spinsels

Energie


Wie wel eens naar de bioscoop gaat, kent vast het reclamefilmpje van filmdistributiebedrijf Cinéart, waarin je een grote diversiteit aan ogen de bioscoop ziet inlopen en plaats nemen in de denkbeeldige stoelen om vervolgens afwachtend naar het witte doek te kijken, in dit geval naar de bioscoopbezoeker, jij en ik. Die ogen maken ook allerlei geluiden die zouden kunnen duiden op tevredenheid, verbazing of afwachting.

Ik moest daar van de week aan denken toen ik ’s morgens in de bioscoopzaal zat te wachten tot de film zou beginnen en de overige bezoekers de zaal binnen kwamen. Sommigen deden dat stommelend, luidruchtig pratend met koffie of thee en gefocust op elkaar, anderen kwamen met een open, afwachtende blik en keken de zaal rond naar een voor hen geschikte plaats. Ook was er het meisje dat een man in een rolstoel naar binnen duwde en op de hoek van de voorste rij ging zitten. En het oudere stel, dat wel drie keer van plaats verwisselde waardoor ze op het laatst in het donker, fluisterend rondschuifelden.

Maar uiteindelijk had iedereen een stoel gevonden en was gaan zitten. Toen dimde het licht en begon de voorstelling. Ik dacht aan al die ogen achter me, naast me, voor me, die dezelfde richting uitkeken. Bruine ogen, blauwe ogen, groene en zwarte ogen. Ogen die het levenslicht zagen in Nederland, maar ook ogen die voor het eerst opengingen in andere delen van de wereld. Jonge ogen, oude ogen, ogen die door een bril of contactlenzen naar de film keken. Zoveel verschillende ogen. Bij die gedachten duizelde het me.

Maar hoe verschillend die ogen ook waren en hoe divers ze de wereld inkeken, op dat moment, dat unieke moment, zagen al die ogen dezelfde beelden. Elk beeld werd opgenomen en doorgestuurd naar de hersenen. Wat iedereen verder voelde bij de beelden, hoe ze werden geïnterpreteerd, geen idee. Dat was voor iedereen anders.

Maar wat hetzelfde was, was de liefde voor de film. Allemaal zaten we daar om te genieten van de beelden en de geluiden, en voor een tijdje weg te dromen naar een andere wereld. Dat verbond ons daar en dat voelde ik op dat moment letterlijk. Als pure energie.

Bron afbeelding: Pixabay

14 gedachtes over “Energie”

  7. Ik herken me volledig in je verhaal. Ongelooflijk hoe jij hier verwoordt wat ik zo vaak al heb ervaren.
    Zelf zijn we hier hevige filmfans.

    Elke keer opnieuw, terwijl ik verdiept in die andere wereld zit, spring ik er even uit om te bedenken dat we daar, met zovelen en toch muisstil, één en al aandacht, naar datzelfde doek kijken, hetzelfde verhaal beleven, misschien anders ervaren.
    En daarna, dan stap ik weer graag die andere boeiende wereld binnen.
    Het geeft inderdaad een verbintenis.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.