Naar mate de jaren gaan tellen denk ik meer na over vergankelijkheid. De vergankelijkheid van het leven. Ik kom het overal tegen, in zowel materiële zaken als in het stoffelijke.

Bij materiële zaken valt het mij vaak niet zo op, waarschijnlijk omdat ik daar minder mee bezig ben en het kennelijk beter geaccepteerd wordt door mijn waarneming. Ik bedoel; een oude roestige fiets of een vervallen huis, daar heb ik geen moeite mee om dat te accepteren en ik kan me er zelfs, zonder dat ik het zie, een voorstelling van maken.

Heel anders werkt dat bij stoffelijke zaken. Wanneer ik terugdenk aan mensen van vroeger, bijvoorbeeld uit mijn tienertijd, dan denk ik altijd terug aan hen zoals ze toen waren. Het beeld dat ik voor me zie is dat van een andere tiener. Dat komt waarschijnlijk omdat ik me wel een voorstelling kan maken van een oude verroeste fiets, maar niet van een vriend van toen die ik nooit meer heb ontmoet en die er inmiddels ook oud moet uitzien, al dan niet verroest, maat toch op z’n minst getekend door de tijd. Wanneer ik dus terugdenk aan mensen van vroeger, zie ik ze voor me zoals ik ze waarnam op het moment dat ik ze voor het laatst zag. Mijn herinneringen passen zich niet aan aan de verstreken tijd.

Dat was ook het geval met Donovan, een schotse sing a song writer uit de jaren 60 waar ik behoorlijk fan van ben geweest. Het nummer Universal Soldier vond ik geweldig en het mysterieuze ATLANTIS kon mij in hoge mate weemoedig maken. Wanneer ik in deze tijd muziek van hem hoor, zie ik hem nog immer voor me als de jonge zanger met de donkere krullen.

De grote zegen van YouTube is dat je alle muziek in vele uitvoeringen op ieder voor jou geschikt moment kunt oproepen en afspelen. Dat er ook een minder positieve kant aanzit, ontdekte ik opnieuw vanmorgen.

ATLANTIS by DONOVAN

The continent of Atlantis was an island
Which lay before the great flood
In the area we now call the Atlantic Ocean.
So great an area of land,
That from her western shores
Those beautiful sailors journeyed
To the South and the North Americas with ease,
In their ships with painted sails.
To the East Africa was a neighbour,
Across a short strait of sea miles.
The great Egyptian age is

But a remnant of The Atlantian culture.
The antediluvian kings colonised the world
All the Gods who play in the mythological dramas
In all legends from all lands were from far Atlantis.

Knowing her fate,
Atlantis sent out ships to all corners of the Earth.
On board were the Twelve:

The poet, the physician, The farmer, the scientist,
The magician and the other so-called Gods of our legends.
Though Gods they were –
And as the elders of our time choose to remain blind
Let us rejoice
And let us sing
And dance and ring in the new Hail Atlantis!

Way down below the ocean where I wanna be she may be,
Way down below the ocean where I wanna be she may be,
Way down below the ocean where I wanna be she may be.
Way down below the ocean where I wanna be she may be,
Way down below the ocean where I wanna be she may be.
My antediluvian baby, oh yeah yeah, yeah yeah yeah,
I wanna see you some day
My antediluvian baby, oh yeah yeah, yeah yeah yeah,
My antediluvian baby,
My antediluvian baby, I love you, girl,
Girl, I wanna see you some day.
My antediluvian baby, oh yeah
I wanna see you some day, oh My antediluvian baby.
My antediluvian baby, I wanna see you
My antediluvian baby, gotta tell me where she gone
I wanna see you some day Wake up, wake up, wake up, wake up,
oh yeah Oh club club, down down, yeah
My antediluvian baby, oh yeah yeah yeah yeah

Songwriters: Donovan Leitch / Jean EigelSongteksten voor Atlanti
© Donovan (Music) Limited

Bron afbeelding: Pinterest