Spinsels

Het Spinnetje


Als hij de openslaande deuren naar de tuin open duwt ziet hij hoe een bleek spinnetje zich haastig uit de voeten maakt. Het had zich verscholen gehouden in de schemerige ruimte tussen dorpel en deur.

Een klein eindje stapt hij de tuin in en kijkt omhoog naar de lucht waarvan het staalblauw slechts wordt doorbroken door de condenssporen van vliegtuigen. Achter hem klinkt vanuit de kamer het geluid van een piano, nocturnes van Chopin. Deze muziek hoort bij dit huis, heeft hier honderden keren geklonken. Het bezorgt hem kippenvel, iedere keer dat hij het hoort. Ook nu weer voelt hij hoe de haartjes op zijn armen rechtop gaan staan. Zoveel herinneringen.

Maar vandaag is deze muziek nog meer beladen dan andere keren. Ruim 40 jaar heeft hij in deze woning geleefd. Geluk gekend, maar ook diepe droefenis. Eerst was dat samen met Esther. Daarna met Liselotte en later ook Bas erbij. Toen nog een aantal mooie jaren samen met Esther. En nu moet hij alleen afscheid gaan nemen van deze woning, op deze godvergeten dag.

Straks zal een groot deel van de inboedel in een vrachtauto worden geladen en naar zijn nieuw te betrekken appartement worden gebracht. Een deel blijft hier achter en wordt later deze week opgehaald door een opkoper. Lang niet alles past in zijn nieuwe flat en zijn kinderen willen geen spullen van hun ouders in huis. Teveel herinneringen aan hun moeder.

Abrupt draait hij zich om, loopt de kamer binnen en sluit de deuren. Met gesloten ogen en omlaag hangend hoofd blijft hij staan, de armen slap langs zijn lichaam. Na een tijdje dringt de muziek weer tot hem door. Wanneer hij zijn ogen opent ziet hij dat het spinnetje op de neus van zijn rechterschoen zit. Roerloos, alsof het met ingehouden adem luisterde naar de pianomuziek.

Bron afbeelding: DeviantArt by 44Vevina44

17 gedachtes over “Het Spinnetje”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.