“Ik ben de vreugde kwijt in mijn leven,” zei ze. Ze zat in de grote stoel bij het raam en bleef naar buiten staren toen ze die woorden uitsprak. Naast haar in de vensterbank stond de koffie die ik een tijdje geleden voor ons had ingeschonken, onaangeroerd, lauw inmiddels. Met haar rusteloze handen die in haar schoot lagen frommelde ze voortdurend aan een zakdoek. Het was een blauwe herenzakdoek, lichtblauw met donkerblauwe strepen lang de randen.

Toen draaide ze haar gezicht weer naar mij en zei: “Sinds de dood van Hendrik is de vreugde uit mijn leven verdwenen. De dagen zijn altijd hetzelfde, saai en grijs. Hendrik bracht licht in mijn leven en maakte dat iedere dag fijn was. Zonder hem is er niks meer aan.”

Ik dacht na over haar woorden en vroeg me af of er iemand of iets in mijn leven was die me zoveel vreugde verschafte als Hendrik aan haar had gedaan en of het echt zo moeilijk zou zijn zonder vreugde te leven.

“Ik ben blij dat ik nu ook binnenkort hier weg mag, het is mooi geweest. Ik weet dat ik Hendrik nooit meer zal zien, in God geloof ik niet, maar alles is beter dan alleen hier te zitten, dag in dag uit. Dit vreugdeloze bestaan hoeft niet langer meer van mij.”

Toen ik later weer buiten liep op weg naar huis voelde ik me bedrukt en ik merkte dat ik een beetje voorovergebogen liep. Het schemerde al en er waaide een venijnige wind. Toen zag ik aan de overkant van de straat een klein meisje met een prinsessenrokje van rode tule, huppelend aan de hand van wat waarschijnlijk haar moeder was. Haar donkere krullen huppelden uitbundig met haar mee en in haar kleine vrije hand had ze een zelfgemaakte veelkleurige papieren muts, die ze vrolijk heen en weer zwaaide. Op haar rug droeg ze twee zilverkleurige vleugels van karton die door haar gespring steeds even bewogen alsof het kind probeerde te vliegen. Wanneer de gympen die ze droeg het trottoir weer raakte, flitste er kleine groene en blauwe lichtjes op in de hakken van haar schoenen.

Wat kon ik anders doen dan glimlachen om zoveel vreugde.

Bron afbeelding: Pexels via WordPress.