Voorgelezen worden, welk kind wil dat niet? En dan misschien wel het liefst, net als ik vroeger, door de moeder.

Mijn moeder las ons geregeld voor en deed dat vaak uit Het Nieuwe Voorleesboek van W.G. van de Hulst met illustraties van de hand van zijn zoon W.G. van de Hulst junior. Zowel in de tekst als in de illustraties klonken, naast spanning, de voor v.d. Hulst zo kenmerkende geborgenheid en veiligheid door. Moedervertellingen, wordt het op het schutblad van het boek genoemd.

Als kind spraken de verhalen en de illustraties erg tot mijn verbeelding. Als ik nu naar het boek kijk, dat nog altijd in mijn bezit is, oogt het allemaal erg braaf. De dialogen zijn simpel. Ook is de bladspiegel nogal onrustig door de vele spaties, gedachtenpuntjes en cursiveringen. Wat ik nu nog mooi vind is het typische jaren 50 taalgebruik.

Rond deze tijd van het jaar vroeg ik mijn moeder steevast het verhaal met de titel De zwarte kraai aan ons voor te lezen. Dat verhaal maakte steeds weer grote indruk op mij. Het vertelt het verhaal van het jongetje Jan dat gedurende de kerstvakantie bij zijn “grootmoe” logeerde. Oma heeft een kleine kruidenierswinkel. Op oudejaarsdag vraagt zij Jan of hij de bestellingen voor haar wil wegbrengen zodat zij de koude en de sneeuw niet in hoeft. Nou, dat wil Jan wel. De boodschappen worden op een sleetje geladen en Jan gaat op pad. Onderweg ziet hij ergens op het dak van een woning een zwarte kraai zitten. Jan gooit er met een sneeuwbal naar, mist de kraai en de sneeuwbal rolt omlaag van het dak, zo door een openstaand dakraampje van de aangebouwde keuken naar binnen. Jan schrikt en rent weg, het sleetje wild achter zich aan slingerend.

En dan, o noodlot. De sneeuwbal komt terecht in de keuken waar een moeder met haar dochtertje juist oliebollen aan het bakken zijn. De sneeuwbal plonst zo in de pan met hete olie. Jullie begrijpen het al, spetters hete olie op de blote armpjes van het meisje. Brandplekken alom.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, alles komt natuurlijk goed aan het eind van het verhaal, zoals dat hoort in verhalen van Van de Hulst. En ik zat daar als kind op te wachten. Eind goed, al goed, zoals de onderstaande bladzijde uit het boek laat zien.

Ik wens jullie allemaal mooie en inspirerende Kerstverhalen toe.