Spinsels

VIP


Afgelopen week was ik bij de tandarts als onderdeel van de behandeling voor het plaatsen van een implantaat. Deze keer moest ik “happen” voor het maken van een afdruk van mijn gebit. Ik probeer altijd zo vroeg mogelijk een afsprak te plannen. Het voordeel daarvan vind ik dat je dag dan niet gebroken wordt door ergens halverwege naar de tandarts te moeten en bovendien is de kans op “uitlopen” relatief klein. Deze keer was ik om 08.00 uur aan de beurt.

De behandeling verliep soepel en snel en na 20 minuten stapte ik weer de stad in die al bruisend van het leven was ontwaakt. De zon scheen uitbundig en het leek mij een uitgelezen moment om op de hoek, bij espressobar Tazzina (geen reclame), neer te strijken voor een cappuccino. Het is een heerlijk plekje aan de Brouwersgracht en het uitzicht vanaf het terras kan niet “Amsterdamser” zijn.

Als je daar op het terras zit is er veel te zien en te horen, zo ook die ochtend. Amsterdammers haastten zich te voet of op de fiets naar hun werk en naar school. Toeristen slenterden voorbij in vakantieoutfit al of niet behangen met rugtassen en camera’s. Een taxi reed te hard over de smalle gracht en werd nageroepen door een man met een bakfiets waarin drie kinderen zaten. Een dakloze man met een volgeladen boodschappenkarretje inspecteerde de prullenbakken langs zijn route zorgvuldig en keek of er nog iets van zijn gading te vinden was. Aan de overkant van de straat landde een reiger op de brugleuning van de Oranjebrug en staarde roerloos in het water van de gracht.
Trouwens, ik was niet de enige die het idee had opgevat op het terras te gaan zitten en even niets anders te doen dan om me heen kijken, luisteren en genieten van de nog milde zonnewarmte en mijn koffie. Rond het tafeltje naast mij zaten drie stoere kerels, naar bleek van de Amsterdamse brandweer, na te praten over een brand die hen de afgelopen nacht uit hun slaap had gehouden. Daarnaast zaten drie vrouwen die in ongekuist Amsterdams met elkaar converseerden en het gedrag van een kennis, die haar chiwawa slagroomsoesjes voerde, fel veroordeelde. Twee Japanse toeristen, die ieder een rolkoffer voorttrokken, bleven op gepaste afstand staan en keken met een bijna devote blik naar het terras.
De klok van de Westerkerk sloeg negen uur. Ik zat in een vip lounge in de mooiste stad van de wereld.

Bron afbeelding: Pinterest

28 gedachtes over “VIP”

  1. Als je Amsterdam op zijn mooist wilt zien moet je zo vroeg mogelijk zijn. Zo heb ik een keer een hele serie foto’s op zaterdagmorgen om half zeven gemaakt. Ik kon zelfs op de tramrails gaan zitten om vanuit een laag perspectief de stad te bekijken.
    En als de tandarts een ochtendmens (m/v) is heb je ’s morgens ook de beste behandeling…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.