Afgelopen week hoorde ik het weer. Het was al een flinke tijd geleden dat ik het voor de laatste keer had gehoord, maar nu ik het opnieuw beluisterde klonk het direct weer bekend en vertrouwd. Ik was nog maar net uit bed toen het gebeurde.

Net zoals bij vorige keren, bleef het ook die dag weer de hele tijd in mijn hoofd rondzingen. Ik zong het uit volle borst onder douche, floot het op de fiets en neuriede het op het toilet. Of ik het wilde of niet, het popte voortdurend op in mijn kop. Ik realiseerde me dat trouwens meestal pas wanneer ik al halverwege was.

In het begin vond ik het leuk en werd er zelfs vrolijk van, maar in de loop van de dag ging het me tegenstaan en wilde ik er wel vanaf. Het had lang genoeg geduurd, begon me tegen te staan en werd er onpasselijk van zoals wanneer er na een verjaardag nog van die lekkere taart over is waarvan je de volgende dag dan niet kan stoppen met steeds kleine stukjes van het restant te snoepen totdat je kotsmisselijk uiteindelijk de hele zooi in de afvalbak schuift.

Toch bleef het me de hele verdere dag achtervolgen. Er moest eerst een nacht overheen met een paar uur goed slapen. Pas de volgende ochtend was het verdwenen en kon ik me eindelijk weer opgelucht met andere dingen bezig houden.

U bent gewaarschuwd!

Bron afbeelding: Pexels via WordPress