Stel je houdt een dagboek bij. Je schrijft er dagelijks je diepste geheimen in en soms zelfs nog meer dan dat. Dat doe je omdat je er van uitgaat dat jouw dagboek nooit door iemand anders dan door jou zelf gelezen zal worden.
Ik moet er niet aan denken dat mijn dagboeken openbaar zouden worden gemaakt. Dat iedereen die dat wil mijn diepste zielenroerselen kan lezen. Daar heb ik ze niet voor geschreven en ik zou daar dus ook nooit toestemming voor geven.
Toch gebeurde het met het dagboek van Anne Frank wel.
Anderen hebben voor haar beslist dat dit dagboek openbaar moest worden gemaakt. Men vond en vindt nog steeds dat het belangrijk is dat de hele wereld weet wat er in haar hoofd omging. En gezien de oplage van het boek wereldwijd is er veel, heel veel belangstelling voor.
Wat ik daar van vind is niet zo interessant. Het is gebeurd en ik moet bekennen dat ik het boek zelf ook heb gelezen. Al was het wel met gemengde gevoelens en voelde ik me vaak een voyeur. Ook vroeg ik me tijdens het lezen vaak af wat de schrijfster zelf zou vinden van het feit dat haar dagboek openbaar bezit is geworden.
Een retorische vraag natuurlijk, want nooit zal ik daar een antwoord op krijgen. Uiteindelijk kon ik, om verschillende redenen, vrede hebben met de gang van zaken.
Tot gisteren.
Toen hoorde ik namelijk via de media dat er blijkbaar twee pagina’s in het dagboek zaten die waren afgeplakt en dat deze nu, door middel van moderne technologieën, uiteindelijk waren ontcijferd. Twee pagina’s die door Anne Frank zelf ooit onleesbaar waren gemaakt om voor haar moverende redenen. Zij had er voor gekozen dat de twee pagina’s niet meer gezien zouden worden. Niet door haar zelf en al helemaal niet door anderen.
En nu zijn de pagina’s dus openbaar gemaakt. En ik merk dat er wat mij betreft in dit geval grenzen zijn overschreden. De grens van fatsoen en respect. Maar ook de grens van het recht privacy, waar we tegenwoordig onze mond zo vol van hebben, wordt hier met voeten getreden.
HARME BLOGT - marginale blogs van een 76 jarige 
Inmiddels heb ik via een artikel in de Volkskrant begrepen dat het afplakken een doelbewuste keuze is geweest van Anne. Dan moet je die keuze respecteren en niet achteraf alsnog deze bladzijden willen publiceren!
LikeGeliked door 1 persoon
Mee eens!!!
LikeLike
Zelf hou ik wel van boeken met diepste geheimen. Dat heeft voor mij dan niets met voyeurisme te maken maar met het feit dat die boeken wat te melden hebben. Diepste zieleroerselen. Het zou wat! Op straat ermee. Of naar de kopieermachine! haha
LikeGeliked door 1 persoon
Ja zo kan je er natuurlijk ook naar kijken.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was net in Nederland toen het nieuws bekend raakte. Het stuitte me tegen de borst. Geschiedkundig zijn deze 2 pagina’s van generlei waarde, en dan nog… Ik heb het dagboek niet gelezen en zal het nu zeker nooit meer doen. Al zal niemand daar om malen.
LikeGeliked door 1 persoon
Principes zijn hier belangrijker, dan het feit of iemand er iets van merkt of om geeft.
LikeGeliked door 1 persoon
“Ik beloof geheim te zullen houden wat mij bij het uitoefenen van mijn beroep als geheim ter ore komt of wat mij als geheim wordt toevertrouwd.” Een beroepsbelofte in de zorg. Hoe zit dat met auteurs en mensen die andermans werk raadplegen. Zou trouwens nog een interessante discussie kunnen zijn in het kader van de nieuwe Privacy Wet.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker zou dat een interessante discussie worden. Ik doe een voorzet. Publicatie alleen met uitdrukkelijke toestemming van de auteur.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb het boek nooit gelezen en nu ik weet over die twee pagina’s zal dat dagboek onbelezen blijven voor mij.
LikeGeliked door 1 persoon
Wij zullen nog weten wat privacy is maar volgens mij onze kinderen niet meer. Na 9/11 zijn al maatregelen getroffen die hierop wezen. Dit was vanuit het belang van de veiligheid maar politici kunnen daar zo een rekbaar begrip van maken dat ze er vanalles en nog wat mee verantwoorden. Lezers zijn echter geen politici en ik vind de publicatie van die pagina’s ook niet kunnen.
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt gelijk voor wat betreft de privacy regels, maar het hacken van BNers is ook strafbaar, dus waarom dit niet?
LikeLike
Ik ben het helemaal met je eens. Een BNer die gehackt wordt kan en zal reageren maar diegenen die Anne kenden zal je minder horen fulmineren. Weet ook dat het dagboek waarover sprake een belangrijk werk is dat dierbaar is bij mensen die vechten tegen oorlog en racisme en dus voor sommigen een verheven status heeft. Maar idealen als vrede en verdraagzaamheid zijn voor mij ook nog steeds ondergeschikt aan privacy.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap je punt, maar deel je mening niet. Ze is allang niet meer onder ons en er wordt niemand mee beschadigd. Ik denk dat ze heel veel betekend heeft voor heel veel mensen, veel denkwerk heeft veroorzaakt, dat mensen (mede) dankzij haar een klein beetje een voorstelling hebben kunnen maken van hoe afschuwelijk die periode was.
Dat overheerst bij mij.
Een beetje zoals dieren in een dierentuin. Misschien zielig, maar ze hebben een zeer belangrijke educatieve rol.
Maar dan anders, je snapt me wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja ik snap je wel, maar we zijn het dus niet eens in deze.
Ik denk trouwens wel dat mensen ook postuum nog beschadigd kunnen raken, zal niet de eerste keer zijn. Onlangs nog Lucebert. Hij merkt daar dan zelf niets meer van (ga ik van uit) maar zijn nalatenschap lijdt wel degelijk schade.
LikeLike
Erg en zonder respect, waarschijnlijk primeren de centen…
LikeLike
Ben er ook bang voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad, dit voelt niet goed. Voyeuristisch.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wist het 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik dacht en denk precies hetzelfde, Harme.
LikeGeliked door 1 persoon
Om de ‘voyeur’-reden die je al aankaart heb ik het dagboek nooit gelezen, laat staan dat ik nieuwsgierig ben naar Anne’s (met zorg) afgeplakte privé gedachten.. Als ze het zelf al niet aan kon zien/lezen, waarom zouden wij er dan wel plezier aan kunnen/mogen beleven? Een misselijke actie..
LikeGeliked door 1 persoon
Anne ik trek het boetekleed aan. Had deze reactie wel gezien en gelezen (op mijn telefoon) maar nagelaten haar goed te keuren.
Dat goedkeuren betrof alleen de handeling, jouw reactie kan mijn goedkeuring zeker krijgen!
Hoop dat ik door deze nalatigheid niet gekickt wordt uit je favo lijst 😱
LikeGeliked door 2 people
Zolang je het bloggen niet laat blijf je er mooi staan 😉
LikeLike
Naar mijn mening, heb je hier een punt Harme, absoluut respectloos! Zoals je al aangeeft, het dagboekje was voor haar zelf, en niet de bedoeling dat de hele wereld het zou kunnen lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het gaat dan toch om een gebrek aan respect voor de overleden schrijfster. Hopelijk maken ze deze pagina’s niet openbaar?
LikeGeliked door 1 persoon
Het kwaad is al geschied oma. Anna kan zich postuum gaan schamen. Bah!
LikeGeliked door 1 persoon
Mij bekruipt een gevoel van schaamte over wat ze nu weer gedaan hebben. Zeggen ze niet dat we de doden met rust moeten laten. Blijkbaar is er nergens respect meer voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Blij dat jij er ook zo over denkt.
LikeLike
Een zeer valabel punt dat je maakt!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Anna, helaas is het kwaad al geschied.
LikeLike
In naam van de geschiedenis. 😣
LikeLike
De wet van de privacy bestaat al lang niet meer.
En spijtig dat deze bladeren dan toch nog het daglicht gezien hebben alhoewel Anne het helemaal niet wou misschien. Het zal wel een doel gehad hebben dat deze niet leesbaar waren.
Aum Shanthi
LikeGeliked door 1 persoon
In ieder geval wilde zij niet dat ze verder gelezen werden, dat is al genoeg doel volgens mij.
LikeGeliked door 1 persoon